هوش مصنوعی: دیدار با آن جمع به ما نمی‌رسد، اگرچه هزاران کاروان در تلاش‌اند؛ حتی یک دعا هم نتوانسته به آنجا برسد.

هوش مصنوعی: چقدر نفس‌گیر است و مملو از غرور بودن، در حالی که با یک یا دو قدم در مسیر توهمیم و هیچ وقت به مقصد واقعی نمی‌رسیم.

هوش مصنوعی: جهان به گونه‌ای طراحی شده که تلاش‌های بیهوده افراد، همواره در نقطه آغاز معلق می‌ماند و هرگز به انتها نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از معبد و کعبه نپرس که این خیال‌پرستان به چه مقام‌هایی رسیده‌اند، زیرا هنوز به آن مقام‌ها نرسیده‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بگویم از کمک کمبود و ناتوانی، چرا که تلاش من مرا به جایی نمی‌رساند.

هوش مصنوعی: تلاش کردن بی‌فایده من در این شرایط چه سودی دارد؟ فقط مانند اشکی که از مژه‌ها می‌چکد، احساساتی زودگذر و بی‌معناست، و هرگز به مقصد واقعی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از اشک‌هایم که مانند آبیاری درخت نخل است، چه بهره‌ای می‌توان برد؟ درختی که برمی‌آید ولی به میوه نرسیده است.

هوش مصنوعی: به علت اینکه فضا برای بروز زیبایی‌ها بسیار محدود است، شبنمی که بر گلزار نشسته است، از هوای اطرافش تبخیر نمی‌شود و نمی‌تواند به سایر جاها برسد.

هوش مصنوعی: نادانی در این است که انسان فقط به ظواهر اشیا توجه کند و نتواند عمق حقیقت آن‌ها را درک کند؛ هر یک به اندازه‌ای که از واقعیت دور هستند، به چشمش می‌آید.

هوش مصنوعی: کافی است که آینه‌دار به من جرات دهد، من بیدل و بی‌پروا از شدت شرم به جبهه نمی‌رسم.