هوش مصنوعی: اگر از من درباره‌ی دل بپرسی، مثل این است که از یک دیوانه پرسیده‌ای؛ این کار به اندازه‌ی روز قیامت دشوار است. همچنین پرسیدن از سیل و طوفان در راه خانه نیز به همین اندازه سختی دارد.

هوش مصنوعی: تو از حجاب و پردهٔ احترام و عظمت یکتایی بیرون آمده‌ای، پس نیازی نیست که از نشانه‌ها و جزئیات رمز و راز دانه بپرسی.

هوش مصنوعی: دوستی و محبت هر کسی ارزش ندارد و نمی‌توان از محبوب پرسید که دل‌نواز اوست؛ محبت واقعی به سادگی به دست نمی‌آید و باید از طریق دل و احساسات عمیق درک شود.

هوش مصنوعی: هر زمان که قلب می‌زند، صدایی شبیه نای و ناقوسی را در خود دارد. آیا ما چند دل داریم که از کعبه و بت‌خانه سؤال کنیم؟

هوش مصنوعی: چراغی که قبل از صبح زود خاموش شد، دیگر نمی‌توان به راحتی آن را پیدا کرد و برای یافتن نشانه‌ای از آن باید از خاکستر پروانه‌ای که در کنار آن سوخته، سوال کرد. این نشان‌دهنده‌ی سختی پیدا کردن یاد و نشانه‌های یک یادگار گرامی است.

هوش مصنوعی: به سر خاک بگذار و سرشار از بی‌نیازی را تماشا کن. از دیوانه‌ی عشق بپرس که چندان برای لذت بردن از ویرانی نیاز داری؟

هوش مصنوعی: یک چراغی از جام بگیر و به سوی هر کجا که می‌خواهی برو. نیازی نیست که درباره راه‌های ناهموار در حال مستی سوال کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر ذوق و شوقی که از حرف‌ها و صداهای بی‌محتوا به وجود آمده، برخی از مردم از حالت طبیعی خود خارج شده‌اند. برای درک این وضعیت، باید از خواب‌زده‌ها و کسانی که در افسانه‌ها غرق شده‌اند، سوال کرد.

هوش مصنوعی: شراب ناتمامی که در آن دور و زمانه ما و خود به وجود آمده، وقتی تمام شود، دیگر نمی‌توان از لب پیمانه پرسید.

هوش مصنوعی: اگر از معارف و حقایق سخن می‌گویی، باید بدانی که پرسش درباره آن‌ها از دیگران نادرست است، زیرا این دانش‌ها باید به افراد آگاه و همدل انتقال یابد و نه به بیگانگان یا کسانی که صلاحیت درک آن را ندارند.

هوش مصنوعی: اگر زبان انسان در سکوت و شرم باشد، جواب خواسته‌ات را از دل بیدل می‌گیرد و نیازی به سوال کردن نیست.