هوش مصنوعی: به راحتی تصور نکن که حمل باره‌ای سنگین مثل شراب‌خواران کار آسانی است؛ این کار می‌تواند بر دوش تو سنگینی کند و بسیار دشوار شود.

هوش مصنوعی: وجود و نمایش زندگی مانند شعله‌ای است که خود را می‌سوزاند. باید در فصل بهار، سختی‌های پاییز را تحمل کرد.

هوش مصنوعی: بدون نیاز به نگرانی در مورد مشکلات و دشواری‌های زندگی، چرا مدام به تلاش برای ساختن و ترتیب دادن اوضاع زندگی بپردازید؟ آیا تا کی می‌خواهید دنیا را همچون آسمان بی‌نتیجه و بی‌فایده به دوش بکشید؟

هوش مصنوعی: ای زندگی، یا ناپدید شو یا سبب ثروت و خوشبختی من باش، تا اینکه نیازی به تحمل خفت و ذلت از این افراد بی‌ارزش نداشته باشم.

هوش مصنوعی: من از جایی که باید با عزم و اراده پرواز کنم، خارج شدم، اما اکنون نمی‌دانم چه چیزی مانع پرواز من است تا بتوانم از لانه‌ام دور شوم و اوج بگیرم.

هوش مصنوعی: آرزوهای افرادی که تنها به خواسته‌های دنیوی خود می‌پردازند، به اندازه‌ای نیست که به میوه‌ای خوشبو و زیبا و یا به فرشته‌ای نزدیک شوند. به راستی تا زمانی که در این چاه تاریک غرق هستیم، چه زمانی لازم است که یک آهنگ دلنشین سر دهیم؟

هوش مصنوعی: بی‌لیاقتی و ناپختگی هرگز با تلاش و زجر کم نمی‌شود؛ هرچند که در شرایط سخت و تحت فشار، ممکن است زخم‌هایی بر روی دل‌ها و جان‌ها نمایان شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند تصویری زیبا و شگفت‌انگیز از صد ستون بسازد، من هم می‌توانم با تمام ناتوانی‌ام خود را به آن تصویر نزدیک کنم.

هوش مصنوعی: بار خمیدگی‌ها بر دوش پیری سنگینی می‌کند و کسانی که ضعیف‌ترند، نمی‌توانند فشار این بار را تحمل کنند و همچون کمان باید تحت فشار قرار گیرند.

هوش مصنوعی: کنترل نفس چه اندازه با هدف ما آشناست که در نهایت ما را به خودمان نزدیک‌تر می‌کند و به ما اجازه می‌دهد کنترل بیشتری بر زندگی‌مان داشته باشیم.

هوش مصنوعی: اگر هدیه‌ای برای نیازمندی‌ها از روی ناز و محبت باشد، می‌توان Lines زیبایی را برای افراد ساده‌دل ترسیم کرد.

هوش مصنوعی: بیدل در میان زیبایان، به خاطر ناتوانی‌اش در جذب محبت، حسرت می‌خورد و نمی‌داند تا چه زمانی باید با کمترین عشق و محبت، بار سنگین احساسات را تحمل کند.