هوش مصنوعی: از ناله‌هایم به هیچ‌وجه توقع نداشته باش که بتوانی نفس را از سینه‌ام بربایی، زیرا این غم و حسرتی که در دل دارم، نمی‌گذارد ننگ و عیب بر من بیفزاید.

هوش مصنوعی: این مکان، محلی است برای عشق و عشق‌ورزی، پس نباید به راحتی و بی‌خیالی فکر کنی. برای دست‌یابی به این عشق، باید آماده‌باشی که با رنج و خطر دست و پنجه نرم کنی.

هوش مصنوعی: در این دریایی که تمام آن عریانی است، فقط حباب‌هایی از امواج وجود دارد که ما به لباس خود رسیدیم و از آن چشم‌پوشی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در خوشبختی عشق، بازیگوشی و ناز را جشن بگیر، زیرا از من به همراه غم و آه، محبوبم در حال زیبایی و ناز است.

هوش مصنوعی: با تلاش و بی‌تابی، وجود خود را ذوب می‌کنم تا شاید به نزدیکی آن سراب برسم.

هوش مصنوعی: اگر تمایل دارید که آرامش داشته باشید، باید از خودداری و پرهیز خود فاصله بگیرید؛ چرا که اینجا، مانند اشک، آرامش در خطر لغزش و آسیب‌پذیری است.

هوش مصنوعی: ای غنچه، کمی بی‌قرار باش؛ چرا که در زندگی، همیشه به آرامش و ایمنی دست نمی‌یابی. تا چه زمانی می‌خواهی نفس خود را به تنهایی و به سرقت ببری؟

هوش مصنوعی: صبح با تازگی و خوشی خود در دل‌ها می‌وزد و در این جمع، هیچ چیز نمی‌تواند وزن و ارزش رغبت و آرزوها را اندازه‌گیری کند جز باد.

هوش مصنوعی: قمری از باغ به دل‌انگیزی درخت سرو تماشایی می‌کند و زیبایی‌اش را به نمایش می‌گذارد. اگر کسی بخواهد از آن زیبایی الهام بگیرد، می‌تواند از نشانه‌های آن استفاده کند و به آن صورت، روح تازه‌ای به زندگی‌اش ببخشد.

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و خوش‌ اخلاقی، غنچه گل هرگز نمی‌تواند بر روی نکهت خود بسته شود. این حسن خلق به قدری زیاد است که نمی‌تواند در دل‌ها جا بگیرد.

هوش مصنوعی: تو به خودت جلوه بده، من هم در انتظار شگفتی هستم. نیازی به پرسیدن نیست، چون عکس راه خانه‌ات در آینه نیست.

هوش مصنوعی: در آن جمعی که زیبایی او لبخند می‌زند، اگر ملاحظه‌ی آداب را داشته باشی، هرگز به زمین نخواهی افتاد و نیازی به بوسیدن خاک نخواهی داشت.