هوش مصنوعی: دل را به باد سپردیم و ای کاش که نگاه کردن به این خانه ممکن بود. این مکان آزادی و پرواز را داشت، اما برای ورود به آن هنوز در انتظاریم.

هوش مصنوعی: آیینه‌ای که به خاطر فضولی زنگ زده، بر اثر پاکی و صفای خود، به چه مدت چشم حق‌بین می‌تواند به خوبی و بدی نگاه کند؟

هوش مصنوعی: از این آدم‌های بی‌رحم انتظار انصاف داشتن، مثل این است که در مرگ کسی شکایت‌نامه‌ای را به چاقو بزنیم.

هوش مصنوعی: صبح زمانی است که دعا کردن موجب اجابت و پذیرش می‌شود. ای کسی که غافل از این فرصت هستی، مژگان خود را باز کن تا تأثیر این درخواست‌ها را احساس کنی.

هوش مصنوعی: اگر از درون قوی نباشی، تمام ادعای عرفانی‌ات بیهوده است. به مانند سنگی که توان پرتاب شرر را دارد، اما در واقعیت نمی‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: در باغی که عشق و تمایلش در دل من شعله‌ور شده، طاووسی که در قفس بود، آماده پرواز و آزاد شدن است.

هوش مصنوعی: در زندگی به دنبال خواسته‌های بیش از حد نباشید، زیرا آنچه در نهایت به دست می‌آورید، بیشتر از یک لبخند نیست. زندگی ممکن است همچون صبحی با افق‌های جدید و زیبایی باشد، اما نباید انتظارهای گزاف و بیجا از آن داشته باشید.

هوش مصنوعی: فریب جلال و شکوه موقتی است و در واقعیت چیزی جز یک خیال نیست. حتی در خواب نیز توانایی دیدن زیبایی های واقعی را ندارد.

هوش مصنوعی: چینی دیگر به مرگ فغفور (سلطنت) اهمیت نمی‌دهد و تنها از درد و غم خود، موی سرش را می‌گشاید.

هوش مصنوعی: دل سپردن به وفا و تلاش برای اینکه از آن دست نکشیم، ظلم است؛ این گره را نمی‌توان بدون کمک و تلاشی از ناحیه‌ای دیگر باز کرد.

هوش مصنوعی: رهایی از وابستگی، برای ما ممکن نیست؛ بیدل را با ناله‌ای به درد آورد و کمرش را شکست.