هوش مصنوعی: ناتوانی ما اجازه نمی‌دهد که با تدبیر و تلاش خود به جایی برسیم و فقط در شرایط سخت و دشوار می‌توان به نتیجه‌ای دست یافت که از آن به سختی می‌توان فرار کرد.

هوش مصنوعی: من آنقدر از ناتوانی و درماندگی رنج می‌برم که حتی مجنون، به خاطر ضعف من نمی‌تواند صدای ناله‌ام را در زنجیر بشنود.

هوش مصنوعی: خبر خوب این است که در محفل لطف و بخشش، تنها به اندازه هدیه‌ یا نیکی که می‌توانی ارائه دهی، می‌توانی از الطاف و پذیرش بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: رازها بدون پوشش و پرده‌پوشی آشکار شده‌اند، ای کسی که بی‌خبر هستی. فقط با نگاهی به آن‌ها می‌توانی به حقیقت پی ببری و جز این، نمی‌توانی چیزی درباره‌ی سرنوشت خودت به دست آوری.

هوش مصنوعی: این صحرا به قدری پر از خون افرادی است که به خاطر حسرت‌هایشان جان باخته‌اند که دیگر نمی‌توان هوایی پاک و گوارا در این مکان پیدا کرد.

هوش مصنوعی: رایج‌ترین هدایای زندگی مانند کاسه‌ای هستند که به شدت تهی هستند و مانند حبابی در آب به نظر می‌رسند. به همین دلیل، نمی‌توان در چنین مکان‌هایی به دنبال ارزش واقعی و سنگین یافت.

هوش مصنوعی: از ظالم‌ها نمی‌توان انتظار داشت که در رفتارشان تغییر چندانی ایجاد شود. درواقع، ویژگی‌های اصلی آنها مانند جوهر، ثابت است و نمی‌توان در میان آنها به خوبی و صفا دست یافت.

هوش مصنوعی: این دوستان دشمنان کیش، تا پیامی را بیرون بکشند، هیچ پرنده‌ای نمی‌تواند مثل تیر، نامه‌ای را به پرواز درآورد.

هوش مصنوعی: هیچ‌جا آرامش وجود ندارد مگر در جایی که فریب و اغوای خواب‌آور نباشد. اگر نتوانیم خواب را تعبیر کنیم، در چنین شرایطی، در واقع، به سرگردانی و بی‌خود بودن دچار خواهیم شد.

هوش مصنوعی: شمعی که روشن است، با شعله‌ای که دارد، تحمل می‌کند و به همین خاطر، چشمی به دنبال معنای خاصی نمی‌گردد که در این حالت پیدا شود.

هوش مصنوعی: من سال‌هاست که با این ناتوانی خودم کنار آمده‌ام، در حالی که به دنبال فریب و نیرنگی هستم که نمی‌توانم آن را به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: چشم حیرت من همچنان به دنبال این است که اشکی را پرستش کند که هرگز نمی‌توان پیر شد و این احساس برای سال‌ها ادامه داشته است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، از پیوند و نزدیکی به دنیای ممکن نشأت گرفته است. بیدل، در اینجا می‌گوید که حتی صدای جستجو و تفحص هم نمی‌تواند از درختان این سرزمین شنیده شود.