هوش مصنوعی: زندگی پر از خوشی و شادی است و نباید به غم‌ها فکر کرد. مانند شمع که همیشه در حال سوختن است و اشک نمی‌ریزد، ما هم باید به لطف و خوشی‌های زندگی توجه کنیم و از غصه‌ها دوری کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال رهایی از گناه و مشکلات روحی خود باشد، باید مانند دلو که به آب چاه می‌رود، در جهان به سراغ گریه و ناله برود. یعنی برای آزاد شدن از دردها و معضلات زندگی، باید به عمق احساسات خود بپردازد و با آن‌ها مواجه شود.

هوش مصنوعی: به شدت در دنیای غم و اندوه غرق شدم، چنان که باید مانند شبنم که می‌چکد، در اشک‌های خود غوطه‌ور شوم و از آن‌ها بهره‌برداری کنم.

هوش مصنوعی: ما از اشک و اندوه مانند شبنم هستیم که به سرعت در باد می‌وزد و اجزای وجود ما مانند شمعی است که هر بار اندکی کم نور می‌شود. بنابراین، بهتر است گریه نکنیم و دلمان را غمگین نسازیم.

هوش مصنوعی: مدت زیادی را نمی‌توان به وضعیت زمانه و مشکلات آن پرخاش کرد، بهتر است مانند شمع، که در روشنایی صبح محو می‌شود، به درد و رنج شب‌های تار گریه‌کنان روی آوریم.

هوش مصنوعی: بیدل وقتی گریه می‌کند، مانند اشکی می‌ماند که بر روی طلا می‌افتد. این گریه و اندوهش همچون نگاه به یک کیسه پر از پول است که انسان از آن حسرت می‌خورد.