هوش مصنوعی: عشق به قدری مرا مشتعل کرده است که سرم به آتش سوختن دچار شده است و از این شعله‌های مکرر، پنبه‌ام به خاکستر تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: عاشقان در حقیقت از دنیای دیگری هستند و تنها با آتش می‌توانند در دو عالم دچار سوختگی شوند.

هوش مصنوعی: سرنوشت ما به وضوح مانند شعله‌ی شمع در دنیای جنون است، جایی که تختی داغ و لشکری از آه و اشک وجود دارد که بر افسر سوختن تسلط دارد.

هوش مصنوعی: در دل غمگین، عشق با قدرتی سوزان، مثل یاقوت داغ، دچار زخم‌های عمیق و دردناک است و تا روز قیامت این آتش در وجودش ادامه دارد.

هوش مصنوعی: چند آرزو در دل انسان‌های فریب‌کار وجود دارد، مانند خیالی که در دمی عشق می‌سوزد و از آن هیچ نشانه‌ای باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در جمع شما حضور دارم و از وصالتان بهره‌مند شده‌ام، اما احساس سنگینی و بار سنگینی بر دوشم دارم. حالا داستان دیگری از پروانه را بشنوید که در آتش عشق سوخته است.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن دل دیگران باید تلاش کنی، وگرنه سرنوشتی چون آوارگی خواهی داشت. برای رسیدن به هدف، باید عزم خود را جزم کنی و برای دستیابی به ارزش‌های واقعی، با چالش‌ها روبرو شوی.

هوش مصنوعی: عشق به خاطر ماهیت خود هیچ پشیمانی ندارد، و این طبیعت فضول او باعث شده که اشک‌ها و گریه‌هایش به خاطر آتش هیزم تر به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: اگر چه به نظر می‌رسد که در آرامش و راحتی خواب هستی، اما آتش درون تو همچون جرقه‌ای است که هر لحظه ممکن است تو را از خواب بیدار کند. اگر غافل باشی، این گرمای سینه‌ات می‌تواند تو را بسوزاند و از بستر راحتی دور کند.

هوش مصنوعی: در دل شب به خودم گفتم آبروی زندگی چه معنایی دارد؟ و پاسخ داد که مانند پروانه‌ای که به خاطر عشق معشوقش می‌سوزد، باید دل را فدای عشق کرد.

هوش مصنوعی: چند نقطه از آتش کاغذم را سوزانده و دفترم به سادگی سوزانده شده است.

هوش مصنوعی: ای شمع، میهمان عبرتی هستی و نباید بر خود ببالید، چون تا زمانی که کسی در کنارت نیست، باید مراقب باشی زیرا سوختن تو به زودی می‌تواند آغاز شود.

هوش مصنوعی: ما با دل ناامید پیمانی بسته‌ایم و چاره‌ای نیست. هیچ‌کس نمی‌تواند کاری کند. بیدل، در جای دیگری نمی‌توانی بسوزی.