هوش مصنوعی: خداوند نتیجه‌ی تلاش و خدمت‌گزاری درویشان معصوم را در نظر دارد و در این دنیای درویشان، هیچ چیز غیر از صداقت و راستی حاکم نیست.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای به نام هما در اوج بلندی و عظمت زندگی می‌کند و در عین حال، در کنار درختان و آشیانه‌هایش، به سعادت و خوشبختی انسان‌های ساده‌دل و درویش نگاه می‌کند و برای آنان امید و آرزو می‌آفریند.

هوش مصنوعی: گرد و غبار حوادث را فراموش کن، زیرا عدم و نبود، اصول محکم و استواری برای صوفیان و درویشان است.

هوش مصنوعی: حضور و غیبت آنها به نزدیک بودن ما و تو ارتباطی ندارد، بلکه این وضعیت مربوط به جهانی دیگر است. این درویشان هم در این دنیای متفاوت قرار دارند.

هوش مصنوعی: دستگاه تهی کسانی که فقیر و نیازمندند، پر از گنج‌های مخفی است و درویشان با دست‌های خود سعی در جمع‌آوری این گنج‌ها دارند.

هوش مصنوعی: شک و یقین تو مانند آینه‌ای است که تضادها را نمایان می‌کند. به حق، کفر و دین را به درویشان واگذار کن.

هوش مصنوعی: در اثر تغییرات و تحولات زمان، چه چیزهایی ممکن است برآید برای کسانی که تحت ظلم و ستم هستند و حتی در سختی زندگی خود از یقین و باور نیز بی‌بهره‌اند.

هوش مصنوعی: درود و بخشش در هر جرعه از این محیط وجود دارد و این نعمت‌ها همچون جواهراتی هستند که به خاطر نیاز و زحمت درویشان به آن‌ها نائل می‌شوند. در واقع، باوجود سختی‌ها و ناراحتی‌ها، هر قطره آب نشان‌دهنده‌ی زیبایی و ارزشمندی است که باید قدر آن را دانست.

هوش مصنوعی: جهان تاریکی است که دور از واقعیت احساس می‌شود و تنها در خیال و تصور مشاهده می‌گردد. در حقیقت، این تصویر تنها در آینهٔ تفکر عارفان قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: به آینه شمشیر می‌زنی و به دیگران هشدار می‌دهی که خود را از آسیب‌های دروایش مصون نگه‌دار.

هوش مصنوعی: در طول زمان، از آغاز تا پایان، تنها این نفس است که در کارگاه دنیا و سال‌ها کار می‌کند و زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: خداوندی وجود دارد که نامش فراتر از تمام نام‌هاست و وجود او از نشانه‌های روی انگشتر درویشان مشخص و واضح است.

هوش مصنوعی: آسمان، انباشتگاه خوش‌بختی و بی‌نیازی‌هاست، مثل بیدل که خوشه‌چین درویشان است.