هوش مصنوعی: من با کلامی بی‌پایه، جهانی را به حیرت انداخته‌ام و مانند پرنده‌ای افسانه‌ای به نام عنقا، در دل هر زبانی منزل گزیده‌ام.

هوش مصنوعی: آن خطی که زیبایی‌اش را توصیف می‌کند، شوخی‌ای دارد که در تفکرش بر روی افکارش می‌چرخد و باعث به وجود آمدن احساساتی مانند گل‌های خوشبو روی زبانش می‌شود.

هوش مصنوعی: بهتر است که عاشق، حسرت دیدار را در دل خود حس کند؛ زیرا اگر اشک از چشمانش بریزد، مانند موجی از سیلاب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: موضوع دیدار برای من چگونه انجام می‌شود، وقتی که فقط خاص آن دنیا به من تحیر می‌بخشد، زبانم به مذاق این سرزمین تاب نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: افراد با فهم و ذوق عمیق همواره رازهای درون خود را حفظ می‌کنند و نمی‌توانند این اسرار را به سادگی از زبانشان بروز دهند.

هوش مصنوعی: سکوت کلبهٔ دل، آسایش را به همراه ندارد. کاش زبان این خانه مانند شمع درخشانی به روشنایی بیافتد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و راحتی هستی، باید از نشان دادن بهترینی‌ها و کمالات خود دوری کنی. در این حالت، مانند آیینه‌ای که فقط به ناخن نگاه می‌کند، زبانت قدرت بیان جوهر وجودت را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: آرامش کسانی که اهل بیان و صحبت‌اند، در غیبت کلام و سکوت است و غیر از خاموشی، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند آرامش و راحتی آنان را فراهم کند.

هوش مصنوعی: دریا به خاطر خودفروشی‌های موج‌وارش به خود می‌لرزد و این نشان‌دهنده ناتوانی عالم از مردمی است که کم‌زبان و بی‌خود هستند.

هوش مصنوعی: رازهای من را هیچ ظرفی نمی‌تواند پنهان کند. در لحظات سخت نیاز، در تشنگی‌های عاطفی، صدا و کلام من مانند جامی برای بیان احساساتم خواهند بود.

هوش مصنوعی: دل من مانند غنچه‌ای است که از درون پر از شور و اشتیاق است و به شدت می‌خواهد احساساتش را ابراز کند. اما نمی‌دانم چطور می‌توانم این احساسات را در یک دفتر روی کاغذ بیاورم و بیانشان کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارای نیروی معنوی باشد، از کاهش و کمبود رنج نمی‌برد. بیدل به ما می‌گوید که از ضعف جسمانی، لاغری زبان یا قدرت بیان او کم نمی‌شود.