هوش مصنوعی: هرچند که سخنی جز یاد تو در زبان نمی‌گنجد، اما مثل انگشتری که جای نگینش خالیست، نام تو نیز بر زبان من خالی است.

هوش مصنوعی: عشق باعث درد و رنج است و رازهای آن به سادگی قابل درک نیست. مانند خارهایی که زیر پا را می‌آزارد، طعمی از آتش در اینجا به وجود می‌آورد که نمی‌توان آن را به راحتی بیان کرد.

هوش مصنوعی: مزرعهٔ اهل سخن از آفات و آسیب‌ها در امان است و کلمات آن‌ها به گونه‌ای است که خشکی و بی‌معنایی را بر زبان نمی‌آورند.

هوش مصنوعی: آواز من نگرانی و تنشی را در دنیا به وجود می‌آورد و سال‌هاست که من مدام در حال صحبت کردن و بیان احساسات خود هستم.

هوش مصنوعی: از ادعاهای تو در مورد بال و پرواز بگذر، زیرا حقیقت در قفس نمایان است. وقتی که پرنده در قفس تپش دارد، فرد ناآگاه چه می‌داند؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که فنا به وجود نیاید، زندگی به شکل واقعی خود نمی‌رسد و زندگی بدون صحبت و ادعا معنای واقعی ندارد. شعله زندگی نمی‌تواند بدون تبدیل به خاکستر، به سرقت برود یا از بین برود.

هوش مصنوعی: غیر از خون آبی، هیچ چیز دیگری در ساغر دردآور نیست. اگر همه از دست زبان تند و تیز بگریزند، هنوز هم نمی‌توان از شر آن خلاص شد.

هوش مصنوعی: برای اینکه به زیبایی و جذابیت چشمانت آسیبی نرسد، بهتر است مانند مژه‌هایت که از طرفی در زبان وجود دارند، در عین محافظت از زیبایی‌ات به زبان محبت‌آمیز و دلنشین سخن بگویی.

هوش مصنوعی: آغوش وداع با آسایش مانند دهان پسته بسته است و من نمی‌توانم چیزی بگویم و در واقع لب‌هایم را بسته‌ام.

هوش مصنوعی: بیدل بی‌نیاز از توضیح دیگری است، چرا که مانند موجی که در حین شکستن، تمام زبانش را به کار می‌گیرد، حرفش به وضوح بیان می‌شود.