هوش مصنوعی: توقع و امیدم را از محبت مردم این دنیا قطع کرده‌ام و اکنون مثل جواهر در عمق دریا، خود را درون دل پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود فساد و ناپایداری، پس از این دیوارها، اعتبار وافتخار در خطر خواهد افتاد و در نهایت بدون حمایت و حفاظت، آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: برای کسی که از جایگاه رفیعی برخوردار نیست، به دست آوردن مقام والا، کار دشواری است؛ زیرا خاک نمی‌تواند به آسمان پرواز کند و خود را به مرتبه‌ای بالا برساند.

هوش مصنوعی: ای آرزوی تو، خیال‌پردازِ تصویری غیرقابل‌دسترس، دیگر چه چیزی را از پرنده‌ای افسانه‌ای می‌جویی؟ خود را به شکار آرزوی خود مشغول کن.

هوش مصنوعی: کمبود و نقص در راه رسیدن به جمعیت و اجتماع، ناشی از آسیب دیدن بال‌ها و پرواز کردن است، که باعث می‌شود حس و حالِ وجود یک مکان امن و آشیانه شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: جز اینکه از دیوانگی ما بدبخت‌ها چیزی نپرس، چون درد و دلتنگی ما مانند زنجیری است که حلقه‌اش به گیسوان ما مربوط می‌شود و هیچ‌گاه رهایی نمی‌یابیم.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی از کسانی که تنها به دنبال لذت هستند، قدرت صبر بیشتری دارد. در این میان، آیینه و شبنم به عنوان نمادهای زیبایی و عجب، در مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند و به نوعی آزمونی از همدیگر به حساب می‌آیند.

هوش مصنوعی: ای خدا، کسانی که رفتند، چگونه زندگی می‌کردند و چقدر درد و رنج داشتند، که اکنون من نیز در آتش غم و اندوه آن‌ها می‌سوزم و خاطراتشان به سراغم می‌آید.

هوش مصنوعی: زندگی در عدم مانند فرسودگی اجزای من است، که هرجا با نور مهتاب درخشان می‌شود، پنبه به صورت تارهای کتان درمی‌آید.

هوش مصنوعی: سختی‌هایی که در زندگی دارم، حاصل تلاش مداوم است. مانند اینکه برای چیدن گل از درختان سرو، باغبان باید تلاش زیادی بکند.

هوش مصنوعی: در دل آدمی، جایگاه افتخار و ذلت یکسان است و هیچ چیزی غیر از درگاه آن نمی‌تواند منزلتی داشته باشد.

هوش مصنوعی: می‌گوید که مشکلات و درخواست‌هایش برای کمک و نیازمندی‌های او باعث شده که آبروی او به شدت تحت فشار قرار بگیرد. در واقع، هرچقدر هم که تلاش کند تا این مسائل را نادیده بگیرد یا از خود دور کند، باز هم تأثیرات بدش را نمی‌تواند نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: صبح، این موقعیت خاص و پرانرژی را از دست نده. باید بدانیم که حضور تو در این دنیا نشانی از یک عالم بزرگتر دارد.

هوش مصنوعی: چشمان او، که بی‌خبر از درد دل است، هیچ‌گاه سیر نمی‌شود. از ریختن خون دل و از نوشیدن می، دلش آرام نمی‌گیرد و بدین ترتیب، همواره در حماسه باده‌نوشی غوطه‌ور است.