هوش مصنوعی: اگر این جنون ما را تا صبح به وحشت بیندازد، ما هم با دستان عریان‌مان گریبان را پاره خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: از زمین بهار نعمت‌ها و برکات فراوانی زنده می‌شود و در صبح، زیبایی و رنگ‌ها در باغ ما به طور طبیعی و شگفت‌انگیزی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در هنگام تماشای تو، هر جا می‌رویم، چشمان ما به رنگ شمع درخشان است و همیشه یک قدم جلوتر از مژگان ما حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل در هجوم تفرقه و اضطراب، به دنبال آرامش است؛ اما شدت طوفان‌ها و نامسئولیّت‌ها، از یافتن آرامش و راهیابی به حقیقت جلوگیری می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در حالتی از حیرت به سر می‌بریم که همچنان منتظریم؛ زخم‌ها و آسیب‌هایی که دیده‌ایم، نشان از وقایعی است که در عرصه ما رخ داده است.

هوش مصنوعی: در راه رسیدن به هدف، اولین قدم مربوط به فروتنی و تواضع است؛ ای کاش این فروتنی به ما اجازه دهد که در زندگی به جلو حرکت کنیم و تجربه‌های جدیدی را کسب کنیم.

هوش مصنوعی: در دورانی که به گل و زیبایی چمن نزدیک نیستیم، ما هم از رنگ و رونق زندگی بی‌بهره مانده‌ایم. بالاخره روزی خواهد رسید که ما نیز با گذشت زمان دچار تغییر و ناپایداری خواهیم شد.

هوش مصنوعی: در این جمع، چراغ امیدی که یعقوب به دنبالش بود، پیش از ما خاموش شده است و در سرزمین کنعان ما یافت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: خواننده‌ای که ساز می‌زند، کیست که درد ما را از نگاه دیگران پنهان می‌کند و با صدای خود، آتش غم را در جهان می‌افروزد و صدای ناله‌های ما را به گوش می‌رساند؟

هوش مصنوعی: وجود ناپایدار و غیرواقعی چیزی جز نفی مثبت ندارد، و ما با ترک کردن، خود را از دامان آن پیدا کردیم.

هوش مصنوعی: وقتی چشمانم را می‌بندم، اشکی مثل خون بر صورت من سرازیر می‌شود. این اشک نشان‌دهنده‌ی زخمی عمیق است که از احساساتم برخاسته و حرکات مژگانم نیز نشان‌دهنده‌ی این حال و هواست.