هوش مصنوعی: درد و رنجی که احساس می‌کنم، به راحتی از من جدا نمی‌شود. رگ خواب من حساس و لطیف است، مانند مخمل، و از غفلت بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم دنیا را به رنگ طلایی درآورم، مانند نور خورشید، این کار را می‌کنم؛ البته به شرطی که احساس کنم لیاقت افشاندن این رنگ را دارم و بتوانم آن را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: متن اشاره به این دارد که کسی به معنای واقعی کلمات دقت نکرده و فقط به ظاهر آنها توجه کرده است. در اینجا، نویسنده به احساسات و تجربه‌های عمیق خود اشاره می‌کند که فراتر از ظواهر است. از طرفی، او به نوعی خود را شبیه به چشم آهو می‌داند که به دنبال زیبایی و معانی پنهان در زندگی است.در کل، این بیان توصیف‌کننده‌ی احساساتی عمیق و جستجو برای درک بهتر زندگی و معناهایش است.

هوش مصنوعی: من و تو به هیچ وجه اهل سرکشی نیستیم، مانند نهالی در جاده‌ای هموار، تنها با یک سجده به آرامی به جلو می‌رویم.

هوش مصنوعی: در شرایط تنگدستی و فقر، حتی زبان هم به خاموشی می‌گراید و نمی‌تواند به لاف و فخر بپردازد. در این ویرانی و ناامیدی، تنها چیزی که برای من مانده، دعا کردن است.

هوش مصنوعی: در این باغ، جز تأثیر من هیچ چیزی وجود ندارد. زیبایی گل چشمم همان عیب من است، چه رنگ باشد و چه بو.

هوش مصنوعی: در حال خواب نیستی، ولی موج دیگری به زندگی من ضربه می‌زند. خدایا، آیا ممکن است که زندگی‌ام را تغییر دهی و وضعیت آشفته‌ام را بهبود بخشی؟

هوش مصنوعی: برای پیدا کردن گوهری که دل گم کرده‌ام، چاره‌ای جز شکافتن دریا ندارم و در دنیای اسباب به دنبالش هستم.

هوش مصنوعی: از زیبایی و آرایش ابروهای او به شدت مجذوب شده‌ام و نمی‌دانم که کدام کج‌روی در آن، مانند گل درخشان شده است، زیرا هر خمی که در آن وجود دارد، جذابیت خاصی دارد.

هوش مصنوعی: ضعیف بودن من باعث نمی‌شود که نسبت به وفایم تغییر کنم. مانند نقشی که بر روی پیشانی‌ام مانده است، در حالی که با دو جهان به یک سو سجده می‌کنم.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که در برابر نیازم دارم، تسلیم شدن است. محبت تو از احساسات و نگاه‌های من نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بیان احساسات و تفکرات خود می‌پردازد. او از آرامش و ایمنی ناشی از سنجیدگی و تفکر عمیق صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که این سنجیدگی او را از وسوسه‌های هوس‌آلود دور نگه می‌دارد. او با تصویرسازی شاهین به عنوان موجودی آزاد و پرنده‌ای بی‌پروا، تأکید می‌کند که می‌تواند از محدوده‌های تنگ خارج شده و به سوی آسمان پرواز کند. این تصویر، نماد آزادی و پرواز روحی اوست.

هوش مصنوعی: به خاطر جاذبه و جذابیت آتش و شور و شوق وجودم، صدای ناله‌ای به زبان شمع مشتاق می‌آید و سخنان عاشقانه‌ای را مانند پروانه‌ای سر می‌زنم.

هوش مصنوعی: من به قدری ضعیف و ناتوان هستم که حتی با وجود صد شعله ی درد و بی‌قراریم، نمی‌توانم تا ابد از دامن ناله‌هایم که نارنجی و پاره است، جدا شوم.