هوش مصنوعی: ما دلمان پر از درد و اندوه است، مثل شمعی که شعله‌ور است. نیازی نیست از احساسات و درون‌مان بپرسی؛ امشب، فریاد ما در دل شب پر از غم است.

هوش مصنوعی: کمال ما به حدی است که باعث شرمندگی‌مان می‌شود، همان‌طور که اگر ابرها از جا بلند شوند، آسمان ما مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: ما را مانند شمعی خلق کرده‌اند که به راحتی آب می‌شود، یعنی ما دارای روحی لطیف‌تر از استخوان‌هایمان هستیم.

هوش مصنوعی: ما مانند شبنم سبک و آزاد به جلو می‌رویم و عطر گل‌ها در این مسیر ما را همراهی می‌کند.

هوش مصنوعی: ما همچون شعله‌ای هستیم که به آسمان صعود کرده‌ایم و دیگر نباید به چیزهای بی‌ارزش و وهمی توجه کنیم؛ چرا که هیچ چیزی نمی‌تواند با ما رقابت کند.

هوش مصنوعی: نگاه ما مانند شوخی است که نمی‌تواند چیزی را به فروش برساند؛ زیرا مانند آینه، سال‌هاست که این حالت حیرت، فضای دکان ما را پر کرده است.

هوش مصنوعی: پرواز حتی ناله هم نتواند به جایی برسد، چون آشیانه ما خیلی بلند ساخته شده است.

هوش مصنوعی: رنگ و دورنگی آینهٔ بی‌هویتی کافی است، خداوند، نگذار زبان ما صحبت کند و بیانگر حال ما باشد.

هوش مصنوعی: در مهمانی عشق فقط درد و رنج وجود دارد و کسی که به ما ملحق شود، باید حتماً تحمل آتش را داشته باشد.

هوش مصنوعی: با اینکه ما در چنگال حوادث و مشکلات گرفتاریم، اما نشانه‌ای از آن پرنده‌ی mythical (عنقا) که به دنبال ماست وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که بتواند به آرامی و با دقت، شکایت و خواسته‌های ما را بیان کند، زیرا وضعیت ما به حدی آشفته و بی‌نظمی است که بیانش دشوار است.

هوش مصنوعی: راز دل ما به وضوح از زبان یک قسمت عاشقانه‌مان آشکار می‌شود؛ این زبان در دهان ماست.