هوش مصنوعی: اگرچه بر کاغذ نوشته‌ایم و در حال رکاب زدن هستیم، اما با وجود این، باید مراقب باشیم چرا که در مسیر زندگی با چالش‌هایی مواجه خواهیم شد.

هوش مصنوعی: زندگی مانند شمعی است که برای رهایی از مشکلات تلاش می‌کند و در این میان، گلی شکوفا می‌شود که ما را از زخم‌ها و دردهایمان خلاص کند.

هوش مصنوعی: دل که در اینجا به فرصتی که پیش آمده اشاره دارد، بهره‌وری از لحظات خوب و خوشایند را یادآوری می‌کند. در این لحظات، وجود یار و محبوب، مانند آینه‌ای است که زیبایی‌اش را به تماشا می‌گذارد و ما را به یاد زندگی و خوشی‌های آن می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر به دقت به فطرت بنگریم، متوجه خواهیم شد که ما مانند خاک هستیم که از آن نشات گرفته‌ایم و در عین حال در برخی از ابعاد وجودی‌مان، نهان و پنهان به شمار می‌آییم. به عبارت دیگر، ما نشانه‌هایی از وجود خود داریم که هم در ظاهر و هم در باطن قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: یک روز وقتی که حال و هوای عشق و زیبایی طغیانی است، ما نیز هرچند ممکن است در خفا و بی‌سر و صدا وجود داشته باشیم، باز هم همانند شمعی در کنار آرامگاه، نور و روشنی‌ بخشِ آن حال و هوا خواهیم بود.

هوش مصنوعی: اگر زاهدان از فریب بهشت فریب بخورند، ما چگونه می‌توانیم سرمان را پر از زیبایی‌های همچون طاووس کنیم.

هوش مصنوعی: وقت کم به ما ننگی نمی‌آورد، پس بی‌پروا و با شجاعت در مسیر دشوار و خطرناک تلاش کنیم.

هوش مصنوعی: از هم پیوستن اجزای من و تو به طور نادرست، باعث شده که ما فکر کنیم به هم مرتبطیم، در حالی که در واقع هیچ ارتباطی بین ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر آن قطره خون را که به جوش می‌آید، بگیریم، می‌بینیم که تو از ما بیگانه‌تر هستی، حتی اگر به نظر دانه‌ای از باران بیایی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به‌خوبی درک کند که خوب و بد چیست، پس از آینه پرسید که ما در چه حالتی قرار داریم.

هوش مصنوعی: باید با دقت و حساسیت، نشانه‌های رحمت را بر روی دنیا نقش بزنیم و با خود برکت و نعمت را به زندگی بیاوریم.

هوش مصنوعی: بیدل، چه می‌توان کرد که قسمت ما بی‌نصیب است، در حالی که دیگران در کنار دریا شاداب و خوشحال هستند. ما به مانند لب‌های خشک، از زندگی آبادی دور افتاده‌ایم.