هوش مصنوعی: ما مانند جغدی هستیم که در خرابه‌های خیال خود پر می‌پراکنیم، اما در عین حال زیر بال خود پنهان شده‌ایم.

هوش مصنوعی: چراغ خوش‌شنسی ما چه فایده‌ای دارد وقتی که آتش یا شعلهٔ زندگی‌امان از بین رفته است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که با تغییر و تحولاتی که در دنیا به وجود می‌آید، همچنان ما در حالت خودمان باقی مانده‌ایم و تغییر خاصی نکرده‌ایم. جهانی که دائماً در حال تغییر و گذر به سمت عدم است، اما ما در وضعیت خودمان ثابت مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: غم اوج و حضیض به چه کسی تعلق دارد، در حالی که ما از خوشی فقر بی‌پایان خود بهره‌مندیم.

هوش مصنوعی: چه روزی خواهد آمد که مردم بی‌خبرند! ای غافل، فرصت اندیشی کن و به ماه و سال خودت توجه کن.

هوش مصنوعی: ما در اطراف خود نه تسبیحی داریم و نه جامی، بلکه تنها در حالتی از انفعال و اجتماعی خود قرار داریم.

هوش مصنوعی: در جام باده‌ای هست و حالت نشئه ما به خاطر فراق، نتیجه و پرورش وصل خودمان است.

هوش مصنوعی: ما در حالی که در جیب‌مان دریا داریم، باز هم خاک را می‌لیسیم. این نشان‌دهنده‌ی تشنه‌بودن ما به آب زلال و واقعی است.

هوش مصنوعی: جز ما کسی نیست که به سخنان ما گوش دهد، ما تنها با زبان خاموش خود گفت‌وگو می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دوری از تو عذاب و سختی بزرگی است. در غیاب تو، ما فقط در فکر و خیال خودمان گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: آرامش مانند شمعی است که به سادگی در حال ذوب شدن است و امکان ندارد که بتوانیم از زیر پا افتادن و ضربه خوردن در امان باشیم.

هوش مصنوعی: ما از چه کسی باید طلب کمک کنیم؟ ناامیدی و تنهایی ما نشان‌دهنده سرنوشت ماست.