هوش مصنوعی: شب گذشته از سوز دل و دردهای درون، شعله‌ای برافروختیم و با آن به سوگ و ناله پرداخته و حال و هوای شاداب و روشنی رقم زدیم.

هوش مصنوعی: دنیا پر از طوفان و هیجان است و تمام لحظات آن چنان پر از سرگشتگی و سرخوشی است که ما در هر دشت و جایگاهی که قدم گذاشتیم، احساس آزادی و شور را تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در آغاز مسیر عشق، دچار لغزشی شدیم که باعث شد به آرامش و راحتی برسیم و از درد و رنجی که داشتیم، نجات یابیم.

هوش مصنوعی: صبحگاه در این میکده، حالتی گم و مست‌کننده داشت و ما هم از روی شوخی و بازی، به حالت خواب‌آلودگی خود توجه کردیم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، زندگی شاد و خوشبختی برای افراد به همان اندازه مهم است که ما می‌توانیم با رضایت خاطر از آن بهره‌مند شویم. اما در عین حال، برخی افراد با دل‌های تنگ و محدودیت‌هایی که برای خود ایجاد کرده‌اند، به نوعی از آزادی و خوشی دور افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: بدون تو هیچ گل جوانی در باغ آرامش ندارد، هرچه که دل‌شادکن بود، ما را آشفته کرده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه دل ما پر از شوق و امیدی است، همان‌طور که در بهار، عطر گل‌ها در فضا پیچیده است. آیا کسی هست که این احساسات را پنهان کرده باشد؟

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی سوزانیدن دل ما، به اندازه‌ی آتش زدن سپند، این بود که تنها یک ناله توانستیم سر دهیم و آن را به سامان برسانیم.

هوش مصنوعی: این جمله به تصویر زیبایی از چشمان کسی اشاره دارد که همچون مژگان، به تماشای زیبایی‌های دنیا پرداخته و از این تماشا احساس خستگی و کسالت کرده است. به نوعی، او به دنبال آرامش و سکون است، اما در عوض به دامان کسالت و خمیازه دچار شده است.

هوش مصنوعی: هیچ لذتی به اندازه‌ی تماشای دل نگران و حیران نیست، ما به خاطر این احساس، در خیال خود جشن و نورافشانی به راه انداختیم.

هوش مصنوعی: خستگی ناشی از تلاش و زحمت، باعث شد تا از پیشانی‌ام قطرات عرق بریزد و آنچه را که از دست داده‌ام، بر مژه‌هایم حسرت بزنم.

هوش مصنوعی: فکر خوبش باعث شده که در نهایت، ما را به این حالت بکشاند؛ در حالتی که همه چیز را در دنیای خود به شدت تحت تاثیر قرار داده‌ایم و اگر هم درون خود را بررسی کنیم، به درد و غم‌هایمان فکر می‌کنیم.