هوش مصنوعی: ما از عدم به وجود آمده‌ایم و با این وجود، تصویر خیالاتت را از ذهن پاک کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: دست‌هایی که مانند تصویری در آینه لمس کرده‌ایم، اکنون از تماشای رنگ‌های مختلف و زیبایی‌ها ناامید و خسته شده‌اند.

هوش مصنوعی: افرادی به یاد چشمان تو در حال عبادت و سجده‌اند، و ما هم تحت سایه‌ی مژه‌هایت آرام گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: مردم به نوعی وسیله‌ای برای ملاقات بی‌مقدار ما هستند. ما با داشتن آیینه، از صف حیرت و شگفتی دور شده‌ایم.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی تلاش‌های شمع به روشنی و وضوح دیده می‌شود. در حالی که شمع با پروازش به نوعی از اندوه و گریه دچار است، ما با روحیه‌ای باز و آزاد مواجه هستیم.

هوش مصنوعی: در ارتباط با هم، حتی وقتی که به هم می‌رسیم، باز هم به خاطر دوری و نبود دیدار، حسرت داریم. این عشق این‌طور پایدار است و ما از آن تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: از دوری حقیقت، از ما نپرسید؛ زیرا آنچه می‌بینید، مانند سراب است که در خیال شما شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند در مزرعهٔ امید چه گلی خواهد رویید. ما فقط دانه‌های نادری هستیم که کاشته شده‌ایم.

هوش مصنوعی: زندگی ما به تدریج در حال سپری شدن است و ما مانند یک جسم مرده شده‌ایم. ارزش و تاثیر ما کم نیست، چرا که بر روی خود چیزهای زیادی افزوده‌ایم و به رشد و تحول پرداخته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما که خود را در آینهٔ حقیقت می‌دیدیم، در واقع در حیرت بودیم و نمی‌دانستیم که چه چیزی بر ما گذشته است. گمان می‌کردیم که آینه‌دار تو بوده‌ایم.

هوش مصنوعی: بیدل، شاعر و آهنگ‌ساز، به چه چیزی می‌خواهی آهنگ بسازی وقتی که سال‌هاست در دنیای خواب و خیال، داستان و اشعار تو را شنیده‌ایم؟