هوش مصنوعی: صبح است و ما برای آرزوهایمان تلاش کرده‌ایم، مانند شمعی که نورش را از سر تا پا پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: آتش زدن خاکستر یک آشیانه با بال‌های شکسته، می‌تواند دوباره جوانه بزند و شکوفا شود. ما توانسته‌ایم آن را به اوج مقصود برسانیم.

هوش مصنوعی: در زندگی، جستجو و آرزوی چیزی که به راحتی به دست نمی‌آید، با عمر طبیعی انسان در تضاد است. ما به نوعی به درک و بصیرتی دست یافته‌ایم که درون‌مان را مانند آیینه‌ای روشن می‌سازد و می‌تواند ما را به مقام و جایگاهی بالا برساند.

هوش مصنوعی: ما تلاش زیادی کرده‌ایم تا با اشک‌های خود، آسیب‌ها و دردهایی که به ما وارد شده را به نمایش بگذاریم.

هوش مصنوعی: شور و حال جمع ما در میکده نشان‌دهنده‌ی وحدت ماست و این حالتی که داریم، نشان‌دهنده‌ی آن است که به جایی بالاتر از خودمان رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: آیینهٔ دنیا نیکی و زشتی را در خود دارد و ما با کمک یک پری، توانسته‌ایم به کمک شیشه به آواری از سنگ برسیم.

هوش مصنوعی: در هر روح انسانی که به دنیا آمده، ویژگی‌ها و خصوصیات خاصی وجود دارد. ما به‌ هر جایی که رسیده‌ایم، به خاطر دیگران است که ما را به آنجا رسانده‌اند.

هوش مصنوعی: شوقی در دل ما کم شد و احساسات ما مانند قطره‌ای در دریا غرق شد. این نشانه آن است که حال ما با وجود این شوق و احساسات، در عمق بزرگ‌تر از آنچه فکر می‌کنیم قرار دارد.

هوش مصنوعی: پرنده زیبای ما در بهار مانند چراغی درخشان است که شگفتی را به همراه دارد، ما در خانه‌ای مانند آینه‌ای هستیم که به تماشا و شکوفایی دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: ما به دلیل فقر و تنگدستی، به اندازه‌ی یک قطره اشک از خود غم و درد را بر تمامی بدن‌مان پخش کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر در حالتی مستی و سرخوشی دو جهان را به شیشه شکسته‌ای، ما نیز دلی را به کنار مینا (جام) رسانده‌ایم.

هوش مصنوعی: بیدل، نپرس از کارهای سحرآمیز که چطور می‌توان آرزوهای دور و دراز را به واقعیت تبدیل کرد. امروز را به فردا رسانده‌ایم، پس از ناامیدی و طولانی شدن زمان دیگر صحبت نکن.