هوش مصنوعی: قبل از اینکه به دنیا بیاییم، از همه چیز آگاه بودیم و عمرمان تنها یک خیال بود؛ حالا برای زیبایی و جاذبه‌اش جان‌مان را فدای آن کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: شیشه‌ها باید از روی چهره ما بشکنند، زیرا ما در اثر شوق و آرزوها، مسئولیت این جام را به دوش کشیده‌ایم.

هوش مصنوعی: تجربه صبح و شبنم را از وجود نپرس، زیرا با هر نفسی که کشیده‌ایم، به این مقدار آرامش دست یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: زندگی پر از لذت و خوشی، مانند خواب و آرزویی است که وقتی به حقیقت می‌پیوندد، فرد را از راحتی و سکون به جنب و نشاط وادار می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی به خاطر نگرانی‌ها و ترس از مرگ سخت شده است. افسوس که فکر می‌کنیم چه چیزهایی را به دیگران بدهکار هستیم.

هوش مصنوعی: بدبختی به سادگی به سراغ انسان نمی‌آید و برای رسیدن به آن، باید از چیزهایی گذشت و فداکاری کرد. اگر روزی شب را به سیاهی کشیده‌ایم، باید بدانیم که این نتیجه انتخاب‌ها و تصمیمات ماست.

هوش مصنوعی: ما مانند تکه‌های کاغذی که در آتش می‌سوزند، در بند و اسیر هستیم و برای آزادی، درخشش‌های چشمان این دام را نشانه گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: چشم ما به خاطر شوق و درگیری عشق به او، به زیبایی و لطافت مژگان خود نمی‌پردازد و در این راه، هر مانعی که سر راهمان قرار گرفته، با احترام و سلام به او، از کنار آن عبور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: دل پیام‌آور به سوی محبوب می‌رود و لحظه‌ای درنگ نمی‌کند، چون اگر به اینجا برسد، دیگر جایی برای برقراری رابطه نمی‌ماند؛ چرا که ما چیزی برای گفتن و رساندن داریم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از دل خاموشی و سکوت نمی‌توان جوششی انتظار داشت. خاک ما، که نماد وجود و حقیقت ماست، گرچه به ظاهر بی‌صدا و بی‌تحرک است، اما در واقع دارای عمق و غنای خاصی است که به زندگی و فریادهای ما معنا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: منظره‌ای که از آسمان دیده می‌شود، چیزی بیش از یک نمای ساده نیست. بارها صبح‌ها از بالای بام نگاه کرده‌ایم و این تجربه را احساس کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در نزد ما، درمان کردن مدعی که بی‌دلی می‌ورزد کار سختی نیست؛ چرا که از سکوت خود به فکر انتقام او افتاده‌ایم.