از این گلستان (دنیا/جهان معنا) درس دیدار (وصال محبوب) می‌آموزیم، ولی هنوز نتوانسته‌ایم به شفافیت آیینه برسیم؛ آن‌قدر غرق در حیرت و شگفتی هستیم که حتی آیینه هم نمی‌تواند حیرت ما را بازتاب دهد.🔸 مضمون عرفانی: اشاره به ناتوانی درک کامل جمال محبوب الهی..

 حتی پایداری و صلابت کوه هم خیال خامی است؛ ما از همین وابستگی به زمین، آتش در دامن داریم.🔸 نکوهش دل‌بستن به ثبات دنیوی؛ بیان تعلق زمینی به‌مثابه آتش درونی.

> حیرت و رمیدگی ما جهانی را مانند سحر (جادو) پریشان کرده، و چروک‌های دامان امکان (کنایه از عالم هستی) را ما ایجاد می‌کنیم.🔸 تجسم رمندگی و سرگشتگی عارفانه که به هستی معنا می‌بخشد.

 از غیرت عشق تو، سینه‌چاک شده‌ایم؛ از ننگ رقابت نپرس، چون هرکس به تو بنگرد، در برابرش ما تنها سایه‌ای از مژگان هستیم.🔸 بیان اوج غیرت عاشقانه؛ چشم کسی را تاب دیدار محبوب نیست.

حتی در آیینه‌یی که گرد (گرد و غبار) دارد، رد پای ما گم است؛ ما آن آه و ناله‌ی حیرت‌زده و بی‌رمقی هستیم که به دشواری خرام دارد.🔸 انسان در گرداب هستی، گم‌شده‌ای است که تنها با آه خود راه می‌رود.

هوش مصنوعی: هیچ لباس دیگری به جز عریانی وجود ندارد که کسی به خاطر خجالت بپوشد، چرا که ما خود را مانند صدا در درونمان مخفی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر لحظه باید گرفتار خودپسندی شویم تا اینکه نتوانیم خود را از حقیقت خویش پنهان کنیم؛ زیرا ما در واقع به نوعی عریان و vulnerable هستیم.

هوش مصنوعی: ما از تکه‌ای خاک به وجود آمده‌ایم، و در این دنیا پر از جنون و وحشت، نباید از فرار آهو بپرسی، زیرا ما خود در بیابانی زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر بدون دور زدن و ابراز محبت به او از خود دور شویم، این کار بی‌فایده است؛ باید به دور او بچرخیم و رنگ عشق به او را در زندگی‌مان به نمایش بگذاریم.

هوش مصنوعی: ما سال‌هاست که در غفلت از ابروی او مشغول زندگی هستیم و در این حالت، مانند نقش‌هایی که فراموش شده‌اند، فقط به سراغ یادآوری نمی‌رویم.

هوش مصنوعی: هیچ نشانه‌ای از سرنوشت ما مشخص نشد و چشم قربانی تنها زمانی روشن خواهد شد که ما او را بر زمین بگذاریم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد در مورد وجود و حقیقت ما سوالی مطرح کند، باید بداند که ما چیزی نیستیم که در قالب نوشته‌ای بی‌محتوا خلاصه شویم.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا به نوعی زیبایی و هنر رسیده‌ایم، اما در این مکان که همه چیز نشان از یادآوری و عبرت‌گیری دارد، هرکسی که به فکر نابودی و بی‌معنی بودن بیفتد، به ما آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: ما همچون نسیم نامرئی و بی‌علامت زندگی می‌کنیم، اما توان پرواز و به نمایش گذاشتن زیبایی‌ها را داریم.