هوش مصنوعی: مدت‌هاست که مثل آسیاب در دور خود می‌چرخیم و رنگ و روی خود را به‌دست می‌آوریم، در حالی که مانند سنگی دیگران در ما تأثیر می‌گذارند.

هوش مصنوعی: زندگی را مانند دریا می‌دانیم و به مرگ بی‌اعتنا هستیم. ما مانند رنگ حنا هستیم که از دست رفته و دیگر در چنگ ما نیست.

هوش مصنوعی: کجا فرصت هست که به خاطر دیوانگی‌ام شکایت کنم؟ ما فقط دنباله‌ای از رنگ و صداهای خود هستیم.

هوش مصنوعی: در این دنیا افرادی هستند که عقل و وقار دارند، اما اگر خود را با معیارهای واقعی بسنجیم، این گونه افراد در برابر ما کم هستند.

هوش مصنوعی: بسیار دورتر از آسمان و جایی که زمان در حال گردش است، ما نیز در حالتی سرگردان و حیرت‌زده به خود می‌نگریم.

هوش مصنوعی: زندگی ما از کاروان عمر گذشته و ما همچنان در حال حرکتمان، نه به سرعت و نه به کندی، در انتظار جا ماندیم.

هوش مصنوعی: ما در دامی از ناتوانی گرفتار نیستیم، چرا که خودمان از رنگ و ماهیت پلنگی آزاد هستیم.

هوش مصنوعی: ای شمع، محفل راحت هیچ‌گاه تسلیم نمی‌شود؛ ما مانند دریانوردانی هستیم که در دل نهنگ قرار گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: مجنون به خاطر نقص‌های طبیعتش، هرگز به رسوایی نمی‌رسد. ما نیز مانند او، به خاطر محدودیت‌هایی که داریم، در قید و بند هستیم.

هوش مصنوعی: از هنر تصویرسازی و رنگ‌آمیزی حنا چیزی نپرس، چون ما نیز همچون گل در دستان فرنگی‌های خود هستیم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در مکان یا وضعیتی قرار گرفته‌ایم که دیگران نمی‌توانند راز و احساسات ما را درک کنند. به عبارتی، ما در چنین حالتی هستیم که خودمان را شرمنده و ناپسند می‌یابیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ایم، انرژی و شوق ما از بین نمی‌رود. بیدل، ما در دل خود به مانند تیراندازی تیزی هستیم که همیشه آماده‌ی هدف‌گیری و عمل است.