هوش مصنوعی: ما آنچه را برای درگاه تو نذر کرده‌ایم، هدیه‌ای از طرف خداوند آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: دل غمگین من همیشه در حال تلاش و ناتوانی است، هر بار که خود را به سمت تو می‌آورم، آهی از نهاد بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: ما با دستان کوتاه خود، نتوانستیم به آسمان بلند و lofty دسترسی پیدا کنیم و فقط از خاکی که در آن هستیم، درخواست عذری داریم.

هوش مصنوعی: ما از دنیای یکتایی به اینجا آمده‌ایم، اما همراهمان جهانی را نیز با خود آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: از این فریادی که از نفس‌ خود به راه انداختیم، بر روز قیامت خنده‌ای به پا کردیم.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره می‌شود که وجود نداشتن یا نفی ما در واقع باعث نمایان شدن وجود و حقیقت او می‌شود. اگر به مسیر گم شویم یا از هدف خود دور شویم، ما به نوعی پیام‌آور و نورانی برای بازگشت به حقیقت و هدایت خواهیم بود.

هوش مصنوعی: من در تلاش برای حفظ شکوه و عظمت خود بودم و به زودی متوجه شدم که در مقابل ناتوانی‌هایم تسلیم شدم، تا جایی که تو گفتی ما را به شاهی دعوت کردند.

هوش مصنوعی: ما از هر سو بر دامن خود غم و اندوه ریختیم، اما در برابر قدرت یوسف، چه تلاش و کوششی کردیم؟

هوش مصنوعی: بدون شک نمی‌توان غیر از یک چیز را شمرد، خواهش کنیم که همین یک چیز را به ما بدهید.

هوش مصنوعی: هنگامی که به خیالات و آرزوهای دل خود می‌اندیشیم، گاهی به اوج می‌رسیم و گاهی به زمین می‌افتیم.

هوش مصنوعی: عاشقان تمام دل خود را به عشق سپرده‌اند. اگر تو عشق ما را بپذیری، ما نیز هدیه‌ای از خود داریم.