بیت چهارم زبان حال امروز ماست

ابیات:
1 به‌که => به‌ که
1 بالت => بال ات
3 خواهی‌که => خواهی‌ که
3 طلب‌کن => طلب‌ کن
4 به‌که => به‌ که
4 محوکنی => محو کنی
6 درکوی => در کوی
6 ضعیفی‌که => ضعیفی‌ که
6 اینجاست‌که => اینجاست‌ که
7 باگردش => با گردش
7 توان‌کرد => توان‌ کرد
10 درکوچهٔ => در کوچهٔ
10 غیرازنفس => غیر از نفس
10 چه‌گیرد => چه‌ گیرد
11 ماهیچکسان => ما هیچکسان
12 رام‌کسی => رام‌ کسی
بطور کلی در این غزل ها در موارد زیادی فاصله عادی بین کلمات حذف شده به عنوان مثال اکثر حواشی این غزل از همین نمونه ست!

بیت اول: بجای "فشاندن"، "افشاندن" صحیح است.

احتمالا در مصراع ""تا نشکند *فشاندن* بالت قفس اینجا"" درست "افشاندن" است

به نظرم به جای "فشاندن" شاید "فشردن" یا "افشردن" بهتر باشه. چون شاعر توی بیت ششم هم از همین کلمه استفاده کرده. (البته شاید لزوماً استدلال درستی نباشه، اما من هر چه فکر کردم نتونستم با اون ارتباط برقرار کنم)

چون غنچه همان به‌که بدزدی نفس اینجا
تا نشکند فشاندن بالت قفس اینجا
به جای فشاندن ، افشاندن صحیح است
چون غنچه همان به‌که بدزدی نفس اینجا
تا نشکند افشاندن بالت قفس اینجا