هوش مصنوعی: نیازی نیست به ترفندهای سخت و پیچیده برای کنترل اوضاع، چون تنها یک اشک که به خاطر لغزش پایم بریزد، کافیست تا مرا به زنجیر بکشاند.

هوش مصنوعی: اشک‌های ریخته شده تأثیری عمیق دارند و من نمی‌توانم با تکان دادن مژه‌هایم، تصویر خودم را به خوبی نمایش دهم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به شدت از دنیا و مشکلات آن متاثر شده‌ام، اگر هم به اوج برسم و به آسمان بروم، باز هم در همان زمین باقی می‌مانم.

هوش مصنوعی: از ناامیدی، قامت‌ام خم شده و ناله‌ام مانند نفس شکسته‌ای است که به خاطر درد ناشی از فکری که در سر دارم به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: دیوانگی من به قدری عمیق و غیرقابل تحمل است که تنها نگاهی سرشار از حیرت و شگفتی می‌تواند آرامش‌بخش آن باشد، اما این نگرش هم زنجیر و محدودیت من است.

هوش مصنوعی: آسایش من در زمین به خاطر سایه‌ام از خودم جدا شد، مثل اینکه در قیر فرو رفته‌ام و نمی‌توانم حرکت کنم.

هوش مصنوعی: صدای فراز و نشیب‌های زمان بسیار است و خیال نکن که با هر نوا و تغییر می‌توان فریب خورد.

هوش مصنوعی: زمانی که فرصت وجود دارد، من به خاطر سادگی و نا آگاهی خود، مانند صبح که از خود دور می‌شود، در پی نفس کشیدن و زندگی هستم.

هوش مصنوعی: زندگی من بدون تو ادامه دارد و تا زمانی که زنده‌ام، هرگز نمی‌میرم.

هوش مصنوعی: اگر به جای صدای ناله‌ام هم فقط نفس بکشم، کم نیست، زیرا تأثیر خیالم هنوز باقی مانده است.

هوش مصنوعی: محبت و زیبایی معشوق در نظر من آن‌قدر قوی و گیراست که مانند ذره‌ای در برابر خورشید به حیرت فرو رفته‌ام. حالا نمی‌دانم دل‌باخته‌ام را از کی بگیرم یا به کجا بسپارم.