هوش مصنوعی: اگر تو دل من را با شعرت مست کنی یا مرا در حال مستی ببینی، وقتی جام می را به دست می‌گیری، در این لحظات از چنین افکار و دغدغه‌های دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: شخصی که از بی‌تابی و ناراحتی رنج می‌برد، می‌داند که این احساسات را به راحتی از دست می‌دهد. به همین دلیل، بدون نگرانی از آینده یا مکانی برای آرامش، احساسات خود را آزاد می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به شدت برای دیدار او آماده‌ام که حتی شمعی در برابر شعله آتش کوه طور هم نمی‌تواند بسوزد.

هوش مصنوعی: ای کاش طوفانی به پا شود تا تیری که نیرنگ دیدار توست را درک کنم، زیرا جای خون در قلبم مانند آتش می‌جوشد و زخم عمیقی دارد.

هوش مصنوعی: از درد و رنجی که دارم، برایم سخت است که تاریکی‌ها را از بین ببرم. اما مانند مردمک چشم که در وسط نور هم می‌تواند به وضوح ببیند، هرچند که آسمان Surround شده در نور است، من نیز تلاش می‌کنم درون این نور زندگی کنم.

هوش مصنوعی: نیاز، انتخابی است که ما داریم، ای دوستان این مجلس خوشی. من مانند شمعی هستم که در حال ذوب شدن و سوختن است و ناچار به این وضعیت هستم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در دل خودش راز و دردی ندارد که وقتی پرده را کنار می‌زند، آشکار شود. چرا من باید در سایه ناله‌هایم پنهان بمانم؟

هوش مصنوعی: من در گذشته وجودم را فریاد می‌زدم، اما اکنون در وضعیت دیگری قرار دارم. از من چیزی نخواهید، زیرا دیگر آنقدر نیرو ندارم که بتوانم بیشتر از این تحمل کنم. برای همین، مرا معذور بدارید.

هوش مصنوعی: نه به فکر دنیایم هستم و نه هدفی در آینده دارم. فقط در حالت حیرت و تعجب به‌سر می‌برم و از این کوچه‌های شلوغ و آشفته دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: در این جمع که افرادی قوی و توانمند وجود دارند، کسی به درد و ناتوانی من توجهی نمی‌کند و به نظر می‌رسد که حتی صدای ناله‌های من هم به گوش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت هیچ کمبودی از دل شکسته به جا نمی‌گذارد و دل عاشق دیگر هیچ غم و اندوهی را با خود به همراه ندارد.