هوش مصنوعی: از جشن و غم این جمع، چیزی نمی‌دانم، اما چراغ خاموشی را در دامنم پنهان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا به دور خود می‌چرخد و همه چیز در آن به آرامش و تعادل می‌رسد، من احساس ترس و وحشت دارم، زیرا در هر کجا که می‌روم، به نوعی با خطرات و دشواری‌ها مواجه هستم.

هوش مصنوعی: نه به روشنی و شعله لبخند می‌زنم و نه با ابر و دود خود را می‌پوشانم. تنها چراغ امیدم روشن است و این امید، حیرت و شگفتی‌ای در چشمانم ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: دل را به رنگی مشکی تعبیر کرده و احساسات عمیق و پیچیده‌ای را که در آن نهفته است، نشان می‌دهد. در عین حال، با اشکال و تاریکی‌هایی که در زندگی ممکن است وجود داشته باشد، ارتباط برقرار می‌کند. همچنین، با بیان اینکه در زمان بیداری، چشم‌ها را به دقت باز کرده است، به این نکته اشاره می‌کند که لحظه‌های پر از غبار و ابهام نیز در نظر دارد.

هوش مصنوعی: تلاش‌های من برای نزدیک شدن به کسی که دوستش دارم ثمری نداشته است. مانند مژگان که بر چهره‌ام نوازش می‌کند، من هم دستم را بر می‌دارم و تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: ذهن من از یادگیری تجربیات عبرت‌آمیز ناتوان است و نمی‌تواند به درست و حساب به اوضاع و شرایط بیندیشد. بنابراین، از آنچه دارم باید دوری کنم.

هوش مصنوعی: ای خدا، در تاریکی شب، نکن که به شعله‌ور شدن من بخندی، زیرا من با گواهی یک چشمک که همانند آتش می‌درخشد، با چندین شوخی از خودم را نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: تو می‌توانی در جمع دوستان به بحث و گفتگو مشغول شوی یا اینکه به تنهایی به آرامش بپردازی؛ اما من مانند شمعی هستم که رنگ و روشنایی‌اش رفته و فقط به خودم فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که چگونه ممکن است خواب من مانع پرواز تپش قلبم شود، در حالی که از شرم و ننگ از جدایی یا شکست، حتی در مکان خوابم هم اضطراب دارم.

هوش مصنوعی: به دنبال خوشی و شادابی در من نباش، زیرا من از خاک و خمیره‌ای سخت ساخته شده‌ام. من از هر چیزی که بخواهی، بیشتر از آن را دارم.

هوش مصنوعی: من با دزدی نفس خود، شور و هیجان دو جهان را در قفس احساس می‌کنم. وحشت کوهستان در کنترل من است و آتش شادی را در دل دارم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کدام از شرایط و مشکلات نمی‌توانند بر من تأثیر بگذارند. حیرت و شگفتی‌ام مانند آبی است که در دل سنگی به نام گهر (گنج) نهفته است.

هوش مصنوعی: من می‌توانم از دام این ترفند فریبنده فرار کنم، مانند شبنم که اگر جای پای من را ببینید، چشم‌های خود را نیز برمی‌دارم.