هوش مصنوعی: من مدتی است که به یاد آن مژه جذاب هستم و در این باغ چشمی مانند نرگس دارم که به زیبایی آن اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: تمام خواسته من فقط زیبایی و ناز توست. احتیاج من این است که از گل بهار تو رنگ و صفا بگیرم، ولی نمی‌دانم این زیبایی را از چه کسی طلب کنم.

هوش مصنوعی: اگر به وصال (دوستی یا محبوب) برسم، احساس می‌کنم که زحمات و شب‌زنده‌داری‌های من برای شما نتیجه داده است. من از این امید در دل دارم که به تحقق آرزوهایم نزدیک‌تر شوم.

هوش مصنوعی: دل و ذهن من برای تماشای فرصت‌ها بسیار آماده است و من در چشمانم مانند هزار آینه، درخشش و جذابیتی دارم که به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: به خاطر یاد نرگس مستش، من یک جام دیگر در دست دارم و از من درباره‌ چیز دیگری نپرسید، چون دنیای متفاوتی دارم.

هوش مصنوعی: نشاط و شادی واقعی در جایی که وفا وجود ندارد، وجود ندارد. من دلی سوخته دارم و در نظر دارم که شیشه‌ای برای نشان دادن این حالت داشته باشم.

هوش مصنوعی: حضور در دولت و مقام، برای من ارزش و اهمیت چندانی ندارد، زیرا اگرچه ممکن است در دستم رشته‌ای داشته باشم، اما به گوهری از آن بهره‌مند نیستم و در واقع توانایی خاصی ندارم.

هوش مصنوعی: ای کاش می‌دانستم غم و اضطراب فضولی را کجا ببرد، زیرا در هر سو که نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که یک قدم از زندگی‌ام را نیز نمی‌توانم پشت سر بگذارم.

هوش مصنوعی: دیوانگی من به این دلیل است که هیچ کاری ندارم و به خاطر بی‌پناهی‌ام، تنها به کمری که دارم، می‌توانم چنگ بزنم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند به عمق فهم و کمال من پی ببرد، در حالی که خودم عیب‌هایم را از سر بی‌خبری نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: نترس از اینکه من در برابر چالش‌ها ساکت نمی‌نشینم. فقط این را بدان که حتی اگر دچار مشکل شوم، هنوز توانایی انجام کارهای سخت را دارم.

هوش مصنوعی: من عاشق و درگیر کلمات و معانی هستم و همچنان دل‌باخته زیبایی‌ها و لطافت‌هایم. من در دنیای خودم مملو از احساسات و خیال‌ها زندگی می‌کنم و در فضای زندگی‌ام، همه‌چیز را با صداقت و زیبایی می‌بینم.