هوش مصنوعی: من در سکوت به فکر فریادی هستم و تا زمانی که بتوانم صدایی از خود درآورم، در درونم آن را پرورش می‌دهم.

هوش مصنوعی: آزمون کننده گام در مسیر حقیقت می‌گذارد و من از دل تاریکی به نور می‌آیم و خود را آزاد می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش، تلاش من به سمت جایی است که نور و شادی وجود دارد، و در این مسیر، مشکلات و موانع برایم مانند سایه‌ای هستند که بر دیوار زندگی‌ام می‌افتند.

هوش مصنوعی: شمع در تنهایی من نمی‌توانست سوخت و بی‌صدا، به زبانم ادب می‌آموخت و اسرارم را محفوظ می‌داشت.

هوش مصنوعی: در تلاش‌های من، مانند خضر، هیچ موردی نیست که موجب توقف سفر بهار شود. من زیباترین رنگ‌ها و جلوه‌ها را دارم که به مانند بال طاووس است.

هوش مصنوعی: هرجایی که تیغ تو وارد شود، گل چیدن شروع می‌کند و رقص می‌زند، مانند شعله‌ای که از روی شمع برمی‌خیزد و از دستارم بالا می‌رود.

هوش مصنوعی: عشق به چه دلیل باید به خسارتی که کرده است رسیدگی کند، در حالی که سیل، این بنای ظریف را که با مهارت ساخته شده، ویران کرده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که شعله‌ای برای وجودتان باقی نمانده، دیگر فرصتی برای نگاه کردن به این دنیا نیست و تنها این تجربهٔ عبرت‌آمیز زندگی تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر پای چشمی را باز کند، نمی‌توان تصویری از آن دید، زیرا من با جادوی نگاه بیدار و هوشیار هستم.

هوش مصنوعی: از عذاب و پشیمانی‌هام می‌خواهم به اندازه‌ای تلاش کنم که بتوانم راهم را صاف و هموار کنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به زبان ساده‌ای این عبارت را بیان کنم، می‌توان گفت: عطر و زیبایی گل مانند یک آیینه در شبنم نمی‌تواند برای کسی به شکوه و زیبایی دامن من که از این باغ چیده‌ام برسد.

هوش مصنوعی: دنیا از ارزش کم ما بی‌خبر نیست، بیدل از کسادی و رکود بازار خودم آگاه است.