هوش مصنوعی: دل ما پر از احساسات مختلف است؛ گاهی غم و اندوه مثل آبله، و گاهی شوق و خوشحالی مانند چشم پرآب. دل ما همچون ظرفی است که رنگ‌ها و طعم‌های متنوعی از عشق و زندگی را در خود دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان از این راز آگاهانه غافل بود که دل ما تنها یک نقطه از کتابی بزرگ است که باید به آن توجه کنیم.

هوش مصنوعی: باغی که در بهارش فقط سنگ وجود دارد، نماد دل اوست و دشت‌ دیگری که فقط غبارش آب است، نماد دل ماست.

هوش مصنوعی: ما مانند گرد و غبار هستیم که توسط طوفان دیوانگی از جای خود جابه‌جا شده‌ایم و دل ما، همچون سرمایه‌ای بی‌فایده، در میان ویرانه‌های صد خانه نابود شده است.

هوش مصنوعی: پیراهن ما نشانه‌ای از عریانی و خلوص دریا است و دل ما به لطافت و نرمی حبابی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در جشن وصال تو، وقتی که حیا به دست می‌آید، اگر باده‌ ناب به آب تبدیل شود، دل ما همچنان شاد و سرزنده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد به عشق ما دست یابد، حسرتش بر دل ما خواهد بود، چون عشق ما مانند آینه‌ای است که تصویر واضحی از دل ما را نشان می‌دهد، اما دل ما همچنان درگیر آب و ناپایداری است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آینه وجود دارد، تصویر زیبایی همچنان در آن نمایان است. ای ناامیدی، تو فقط یک پوشش هستی که بر دل ما سایه انداخته.

هوش مصنوعی: وقتی به دنیا آمدیم، به خودمان نگاه کردیم و خود را در آینه دیدیم. باید درک کنی که چه چیزی بیانگر خواب ماست و دل ما چه احساسی دارد.

هوش مصنوعی: ای آه، تو که دیگر به اندازهٔ کافی تأثیر خود را از دست داده‌ای، چند بار دیگر می‌خواهی آه بکشی؟ دل ما به اندازه‌ای آسیب دیده که مثل کباب در آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: خداوندا، نکند که شرم و عذاب دوری از محبوب، این عمر طولانی را که دل ما همچون آینه است به تباهی بکشاند.

هوش مصنوعی: آیینه نشان‌دهندهٔ تخیلات و افکار آشفتهٔ توست. بیدل، ما چه‌کار می‌توانیم بکنیم وقتی که دل‌مان مثل یک سراب است و حقیقتی ندارد؟