هوش مصنوعی: به رغم ترس و نگرانی‌های فراوان، احساسات و تاثیرات من تحت تأثیر قرار نگرفته است. تلاش کرده‌ام از رنگ‌ها و حالت‌های مختلف فرار کنم، اما در نهایت همچنان به چیزی که درونم می‌زند، می‌رسم.

هوش مصنوعی: بر دوش آتش، دود فراوانی نشسته است و من امیدوارم که خاکستر آن به صبح برگردد. برای رسیدن به هدفم، بارها در طول شب به سختی کار کردم.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که به خاطر وسوسه‌ها و خواسته‌های دل، وقتی به نعمت‌ها و لذت‌های مختلف می‌نگرم، از خوردن و بهره‌مندی سیر می‌شوم و احساس نیازی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: حیا را بیاور تا سرنوشت غم‌انگیز من را پاک کند، زیرا من با این دقت و رنجی که تقدیر برایم نوشته، دچار مشکل شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر او به دور خودم گرد غبار نشستم، ولی او هنوز یادش نمی‌آمد. حالا من دیر به اینجا رسیدم و حسرت می‌خورم.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم به آستان رحمت و بخشش برسم، اما به رغم این، با جرات و شجاعت به خطاهایم اعتراف کردم و خود را درگیر اشتباهاتم کردم.

هوش مصنوعی: وقتی رنگ و بوی بهار در وجودم حس نشود، در خیال من گل‌ها به امید شکوفایی، به دور از شکست، بی‌نهایت چرخ می‌زنند.

هوش مصنوعی: امروز به فكر دیروز هستم و ناگهان متوجه شدم که جوانی‌ام را گذرانده‌ام و حالا پیر شده‌ام.

هوش مصنوعی: نومیدی باعث شد تا به حالت گریه بیفتم و از دل ناله بکشم، تا جایی که این احساس به تصویر ذهنی‌ام تبدیل شد.

هوش مصنوعی: صدای سرشار از آزادی در جهان مرا بیدار کرده است، بیدل، زیرا از دلگیر بودن و غبار ناشی از زنجیرهایی که به پا دارم، به تنگ آمده‌ام.