هوش مصنوعی: من خود را به لذت‌های ممکن متهم نکردم، در حالی که دیگران به خوشحالی می‌خندند، حتی من گریه هم نکردم.

هوش مصنوعی: در جریان تفکر و خیال، احساساتی از خجالت و تردید نسبت به جدایی داشتم و به یاد عدم وجود چیزی نیفتادم.

هوش مصنوعی: ای کاش وجودم به من احساس ناتوانی می‌داد، تا شر آب زندگیم را در آتش وجودم بریزد. من از خاکی‌ام که به خاطر نادانی‌ام، نتوانستم خود را تغییر دهم.

هوش مصنوعی: آتش دل من به خاطر محبت و دوست داشتن خلیل، آرامش پیدا می‌کرد. اما در دیشب، با تکبر و غرور، به نوبه خود حالت عبادی را برهم زدم و خاضعانه نه ایستادم.

هوش مصنوعی: وجود مادّی و مادیات آن‌قدر ارزشمند است که حتی اگر از آن مقدار کمی خرج کنی، باز هم از میزان آن کم نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در پایان عمر، تجربیات و سختی‌ها مانند یک درس مهم بر دوش من قرار گرفتند. این تجارب باعث شدند که با احتیاط بیشتری رفتار کنم و از افتادن پرهیز کنم. در واقع، تا زمانی که تلاش نکردم و خود را کنترل نکردم، به نتایج منفی دچار نشدم.

هوش مصنوعی: من از زیبایی بهار به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم و احساس می‌کنم به خاطر آن، رنگ و رویم پریده است. با اینکه از خیلی چیزها فاصله گرفته‌ام، اما هرگز از تو دور نشدم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چیزی که خود را از ماده و دنیای مادی جدا کرده، به ارزش و اهمیت آنچه که واقعا ارزشمند است توجه نمی‌کند. همچنین اشاره به این دارد که داشتن مقام و اعتبار نباید انسان را از شناخت و پرستش حقیقت باز دارد. در واقع، فرد باید به ذات و جوهر واقعی خود بپردازد و در درون خود علم و آگاهی را جستجو کند، نه اینکه به دنیای ظاهری و خودنمایی توجه کند.

هوش مصنوعی: از روی خصلت بی‌تعلق و آزادی‌ام، کارهایی که به‌دست آورده‌ام به هیچ وجه نقش نمی‌زنند یا من خودم آن‌ها را نساخته‌ام.

هوش مصنوعی: بیدل، چه کسی از دنیای گذشتن دیگر به راحتی عبور می‌کند؟ این مسیر مانند سپری است که برای تحمل درد و زحمت قدم برداشته‌ام.