هوش مصنوعی: یک شب به خیال معشوقم مشغول شدم و به طوری خودم را آماده کردم که همچون برگ حنا، رنگارنگ و زیبا به نظر بیایم.

هوش مصنوعی: در دنیای ناپاکی که به آن تعلق داشتم، با بینش و فهمی که به دست آوردم، به واقعیت‌های پنهان پی بردم و توانستم انسان‌ها را از یکدیگر تفکیک کنم و به معنای واقعی ارتباطات آن‌ها را درک کنم.

هوش مصنوعی: غرور و زیبایی بی‌نظیر باعث شد که حس بکنم تغییر کرده‌ام و به نوعی خود را به دو بخش تقسیم کردم.

هوش مصنوعی: از بدنم عرقی جاری شد که از شرم تنهایی ناشی می‌شود؛ من می‌خواستم باری دیگر غواصی کنم و بنابراین شنا کردم.

هوش مصنوعی: در زندگی باید از نداشته‌هایم یاد بگیرم که با محبت به دیگران کمک کنم و برای خوشبختی همه دعا کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به حال و هوای خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در این شرایط نامساعد، امیدی برای بهبود اوضاع نیست. همچنین اشاره می‌کند که در بزم و شادی نمی‌تواند به خوبی و به طور شایسته حضوری داشته باشد و به نوعی غم و اندوه بر زندگی‌اش سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: عشق را به صورت بازتابی در آینه‌ای که زنده است نشان می‌دهم و از طرفی به خاطر وفا و صداقت، خود را از خیال و شرم دور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: سخن من تحت کنترل من نیست، زیرا دل بیدل از شدت ناله به حالت عاطفی درآمده و من ساز نفس را با صدای تَر به گوش می‌رسانم.