هوش مصنوعی: در دل سوخته‌ام شب رویایی را با یاد تو ترتیب دادم و تصورت مثل گلی شکوفا شد از آهی که به خاطر تو از دلم برخاست.

هوش مصنوعی: من طوری شدم که هیچ‌کس دیگر به انتظار دیدار تو نباشد، زیرا همواره در تلاش و کمال هستم و در این مسیر، از خودم مایه گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من چقدر در ناکامی و محدودیت خود موفقیت‌های بزرگ و نابی داشتم، اما هرگز در جایی نتوانستم به چیزی دست یابم که ارزشش را داشته باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس شگفت‌انگیز و جذابیتی اشاره دارد که از زیبایی‌های باغ به وجود می‌آید. گوینده در اینجا به نوعی دیوانگی و شوق پرواز اشاره می‌کند، گویی غباری از شادی و زیبایی او را تحت تأثیر قرار داده است. با دمیدن در این فضا، او حس می‌کند که نوعی سحر و جادو در اطرافش وجود دارد.

هوش مصنوعی: بیت اشاره دارد به اینکه انسان باید از دخالت و فضولی در امور دیگران پرهیز کند. اگر کسی پایش را از دامن خود فراتر بگذارد و به مسائل دیگران وارد شود، ممکن است با مشکلاتی مواجه شود. به عبارت دیگر، گاهی اوقات بهتر است به کار خود مشغول باشیم و در کار دیگران فضولی نکنیم.

هوش مصنوعی: دل من با نیرنگ خود چنان نمایشی از من به وجود آورد که باعث شگفتی‌ات شد. من تصمیم گرفتم که مشکلی را حل کنم و ناگهان در آینه خودم را دیدم.

هوش مصنوعی: در پایان زندگی‌ام، پس از تمام زحماتی که کشیدم و سختی‌هایی که تحمل کردم، به یک تیر غم انگیز برخورد کردم که همه‌ی تلاش‌هایم را ناامید کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خون من از خواب بیدار نشود و به آرامش نیاید، در سایهٔ نگاه پر از محبت تو قربانی شدم.

هوش مصنوعی: وجودی مانند یک چمنزار داشت که از زیبایی‌اش عبرت می‌گرفت. همان طور که چند شمع گلی را بر نوک مژه‌ام چیدم.

هوش مصنوعی: مژه‌های چشمم مانند قفلی هستند که نمی‌توانم آنها را کنار بزنم و به دنیای خارج بنگرم. در این حالت حیران و سردرگم هستم و نمی‌دانم چطور می‌توانم این حالت را تغییر دهم.

هوش مصنوعی: بیدل، چقدر غمگین و افسرده‌ام که از گناه خودم پشیمان هستم، چون اصلاً صدای تو را نشنیدم و نتوانستم به تو نزدیک شوم.