هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که وقتی به بوی گل می‌رسد، آنقدر تحت تاثیر قرار بگیرد که از خود بی‌خود شود و به دو سه قدم آن‌طرف‌تر از آغوش محبوب برود.

هوش مصنوعی: در سوزاندن خود مانند شمع، نیازی به نشان دادن خواسته‌ام نیست. نپسندید که من در آتش خود خاموش شوم.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از زمین دراز کشیده‌ام، اما چه فکری است که تنها به دلیل فراموش کردن وعده شب گذشته‌ام، از یاد تو دور شوم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم برای دیگران نصیحتی کنم، ای کاش خودم هم از آن نصیحت بهره‌مند شوم و به آن عمل کنم.

هوش مصنوعی: هرگز اجازه نخواهم داد که خطای کوچک یا کم‌توجهی به وفاداری‌ام خدشه‌ای وارد کند. من برای حفظ وفاداری‌ام به آن اندازه ارزش قائل هستم که بار دو جهان را بر دوش خود تحمل کنم.

هوش مصنوعی: سالیان زیادی است که من کنار دریا قرار دارم، اما حبابی هستم که بهتر است در دل آغوش خود فرو نروم و غرق نشوم.

هوش مصنوعی: شوری که در دل دارم مانع دست‌یابی به حقیقت و وصال است، زیرا اگر از حال و هوای خود خارج شوم، خمخانهٔ راز و عالم وجود را ترک می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای قسمت بد هرگز چرا بر من رحمت نیاوردی که من در کنار آن سرو خوش قد و قامت افراشته نشوم؟

هوش مصنوعی: من همه وجودم را مانند باری سنگین حس می‌کنم، درست مثل اینکه صبح‌ها که نفس می‌کشم، اگر از دوشم بیفتد، چه حالتی پیدا می‌کنم.