هوش مصنوعی: از خود بی‌نصیب شدم و از دنیای خراب و ویران عبور کردم. چه جادویی بود که مرا از آبی که فقط ظاهراً وجود داشت، گذراندی.

هوش مصنوعی: شعله‌ای وجود داشت که در دل سنگ نهفته بود و من که مثل آینه‌ای به خودم نگاه می‌کردم، به‌دلیل عجله‌ای که داشتم دیر به خودم رسیدم.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که من در تلاش هستم تا تصمیم جدی خود را در میهمانی بگیرم و از کنار کباب‌ها بگذرم، در حالی که احساسات و شوق در من کنترل شده نیست. به عبارت دیگر، می‌خواهم بر وسوسه‌ها غلبه کنم و به هدفم ادامه دهم.

هوش مصنوعی: هر جایی که به آن رسیدم، به خاطر کمبود و خشکسالی‌ای که دیده‌ام، مدتی گریه کردم و سپس مانند باران از آنجا عبور کردم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نگاه کسی به من برسد، احساس می‌کنم مثل شمعی هستم که به خاطر نور آن تا صبح در پیچ و تاب می‌افتد و از خودم دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: نفس من، که به خاطر آن به روز قیامت دچار اندوه شدم، باعث شد که من به عواقب کارهایم بی‌توجهی کنم و غفلت از حساب و کتاب اعمالم، زمینه‌ساز لغزش‌هایم شد.

هوش مصنوعی: به دلیل رفت و آمد و تلاش برای برآورده کردن خواسته‌ها، دیگر عرقی روی پیشانی‌ام باقی نماند جز اینکه در حالتی بی‌حرکت و منفعل به سر می‌برم و نمی‌دانم از چه موضوعی عبور کردم.

هوش مصنوعی: در پیری، آرزوی مستی و شادابی از سرم گذشت و قدم‌هایم بی‌فروغ شد و به افکار رویاپردازانه دچار شدم، زیرا از فریب‌های زندگی عبور کردم.

هوش مصنوعی: برگه‌ای از زندگی‌ام به زمین افتاد و پایان نسخهٔ وجودم را بر روی چند حرف مشخص نگاشتم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای به جستجوی غبار و نشانه‌های بی‌فایده می‌رود و هر بار که از جایی عبور می‌کند، آثاری از خود به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که در زندگی باید به دنبال شوق و آرزوهای واقعی خود باشیم و نیاز نیست که به افکار منفی و وهم‌ها توجه کنیم. اگر به حقیقت و اصالت وجود خود برسیم، دیگر به دنیای ظاهری و سطحی وابسته نخواهیم بود، چرا که آنچه که ارزشمند است در درون ماست و با گذشتن از ظاهر می‌توانیم به عمق وجود برسیم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چطور سخن بگویم که از پرده بیرون نیفتد و جستجو کنم برای حقیقت، حتی اگر از ظاهر و نقاب بگذرم.

هوش مصنوعی: اگر توانسته‌ام به این بی‌باکی دست پیدا کنم و از خودگذشتگی نشان دهم، پس حتماً از سایهٔ خود عبور کرده‌ام و از نور آفتاب هم گذشته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی بوی گل را در جیبم حس کردم، تا چه حد در فکر فرو رفتم و متوجه شدم که صفحاتی که از کتاب گذشته‌ام چه رنگ و طراحی زیبایی دارد.

هوش مصنوعی: آه که من نتوانستم به تماشا و درک رفتار زندگی بپردازم. مانند سایه‌ای از خودم عبور کردم، اما این گذر فقط در خواب و بی‌توجهی بود.

هوش مصنوعی: اگر سوال بیدل ارزش پاسخ ندارد، تو چرا زبان به فریاد می‌گشایی؟ من از پاسخ‌ دادن گذشته‌ام.