هوش مصنوعی: ای کاش که یک نگاهی پر از عشق و احساس از طرف تو نصیبم می‌شد، تا من هم بتوانم در این میخانه برای خودم یک لیوان شراب داشته باشم.

هوش مصنوعی: اعتباری که دارم مثل یک قطره است و در برابر زیبایی و مقام بلند چیزی نیست. اگر گوهری با ارزش داشتم، مانند دریا به جستجوی آن می‌رفتم.

هوش مصنوعی: دل در این خرابه، امیدی را به آغوش نکشید. وگرنه با این همه فقر، من هم می‌توانستم کشوری داشته باشم.

هوش مصنوعی: من در حسرت دیدار تو هستم و از دوری‌ات رنج می‌برم. کاش یک آینه داشتم که بتواند زیبایی تو را به من نشان دهد و مرا شگفت‌زده کند.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک غنچه در زندان افسردگی محصور شده است. اگر از این حالت بیرون می‌آمدم، می‌توانستم جای بهتری برای خودم فراهم کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هیچ کس نباید در کارهایش خود را از نظر صورت و ظاهری به دیگران شبیه کند، چون من خود را بسیار با اهمیت و خاص می‌بینم و از زیبا بودن و خوش‌ظهوری لذت می‌بردم.

هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی با افراد معمولی برای من قابل قبول نیست، اگر مالی داشتم و ثروتمند بودم، در آن صورت در سطحی بالاتر از قارون، که شخصیتی بسیار ثروتمند است، قرار می‌گرفتم.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق من به یک اشتیاق ناب تبدیل شد، مانند برقی ناپیدا سوختم و صبحی تازه را شروع کردم، حتی اگر همه چیزم به شکل خاکستر درآمده بود.

هوش مصنوعی: از بی‌کسی و تنهایی‌ام غمگین نباش، چون در گذشته خاک و مشکل‌ها را پشت سر گذاشته‌ام و اگر سر و سری در کارها داشتم، چیزهای بهتری برای تو فراهم می‌کردم.

هوش مصنوعی: در عشق من، پروانه‌ای وجود نداشت که به شمع نزدیک شود. تا زمانی که سوختم و بال و پر داشتم، نتوانستم پرواز کنم.

هوش مصنوعی: دل در غفلت و فراموشی به سر می‌برد و حالتی از ناامیدی دارد. ای کاش چشمی باز می‌کردم تا راهی برای رهایی پیدا می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر دل من به مانند آب جاری می‌بود و روشنایی داشت، آنگاه می‌توانستم از وجودم و طبع خشن خود به خوبی استفاده کنم، اما اکنون در تنگنا و دشواری به سر می‌برم.