هوش مصنوعی: در دل شادابی بهاری، وقتی احساس ناراحتی می‌کردم، گلی چیدم و به یاد تو افتادم، که حس و حال من را تغییر داد.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و دلربایت را به خاطر می‌آورم و در خیال تو به سر می‌برم، از تماشای تو دوری می‌کنم چون می‌دانم این یک فریب است که مرا می‌شکند.

هوش مصنوعی: در مکانی آرام و خصوصی که گل‌ها شکوفا می‌شوند و بهار را جشن می‌گیرند، به یاد تو، دل خود را به تنگی و شکسته‌حالی دمی سپردم.

هوش مصنوعی: هر قسمتی از شیشه به نوعی از دل شاد و پر شور است و نمی‌دانم چرا و به چه دلیلی این شیشه را شکستم.

هوش مصنوعی: من از بی‌برگی رنج می‌برم و دلم غمگین است؛ دستی دارم که به سر این سنگ شکسته نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در نهایت به درخت یاس نزدیک شدم. پیری فریاد زد که نه، این دیگر نه چنگی است و نه توانستم چنگ را سالم نگه دارم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت نگران و آزرده شده بود و این باعث شد تا دچار مانع و مشکلاتی شوم، به طوری که در میانه راه، لنگان و با مشکلاتی مواجه شدم.

هوش مصنوعی: من در میان گرد و غبار هوس‌ها و آرزوها به صورت بی‌توجه و از روی بی‌خیالی، صفی از موانع و دشواری‌ها را شکست دادم، گویی بدون نیاز به جنگ و تلاش، به راحتی از آن‌ها عبور کردم.

هوش مصنوعی: در انتهای شب، اشک‌ها و تلاش‌هایی که کردم، خوب نیست که به خاطر یک لغزش در قدم، مسافت و هدفم را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: در فضایی پر از آرزو و خوشگذرانی، او به شدت تحت تأثیر احساسات و جنون قرار داشت. من در میان بسیاری از میکده‌ها، با دلی شکسته و نگاهی ناپایدار زندگی می‌کردم.

هوش مصنوعی: در زندگی من، همه چیز به نوعی به زیبایی و جادو مرتبط است، اما من مثل شمعی هستم که در حال ذوب‌شدن است و نمی‌دانم چقدر از زیبایی و روحیه خویش را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به سادگی از احساسات عمیق و درد درون گذشت، چون وقتی که دل شکسته باشد، حتی نمی‌توان از شیشه‌ی خالی هم یاری جست. در واقع، از ننگ و عذاب ناشی از شکست، دلی پر از درد و رنج داشتم.

هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌محلی و بی‌توجهی دیگران، حسرتی برای خودم ایجاد نکردم و نمی‌خواهم درد و رنجی که در دل دارم را با دیگران تقسیم کنم.