هوش مصنوعی: دل ما غمگین است و هیچ‌کس نیست که به حال ما رسیدگی کند، زیرا صدای جرس ما در دوردست‌ها گم شده و از جمع ما فاصله دارد.

هوش مصنوعی: ما در صبح به حال و هوای خود مشغولیم، اما پرواز به زیبایی‌های بیرون از قفس برای ما دست نیافتنی است.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که به کسی امید و وعده خوشبختی نداده‌ایم، زیرا زندگی‌مان همچنان پر از تنهایی و بی‌کسی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: ما آدم‌های بی‌اهمیتی هستیم که نمی‌توانیم با ناز و ادا به کسی چیزی بفروشیم. تقدیر ما شبیه به رفتاری است که مگس در روز قیامت نشان می‌دهد؛ یعنی نسبتی خاص و ارزشمندی نداریم.

هوش مصنوعی: ما خود را در سختی‌ها و مشکلات می‌بینیم، اما در آرزوی زندگی و خوشبختی در دل دریا، می‌خواهیم با زیبایی‌ها و فراوانی‌ها کنار بیاییم.

هوش مصنوعی: ما و صحبت درباره کینه‌ورزی، چه فکری است! آیینه‌ای به آتش درون ما عرضه نشده است.

هوش مصنوعی: فرصت کم است و نمی‌توان به راحتی همه چیز را آماده کرد. مهم این است که میهمان ما خود را زودتر معرفی کند.

هوش مصنوعی: نامه‌ای به وفا امید بخش است؛ چشمی بر هم بگذار و مژگانت را تکان بده تا آرزوی ما خوانده شود.

هوش مصنوعی: در حالت دیوانگی و آرزوهای دور و دراز دست از پا نشسته‌ایم و ای کاش که در مسیر آرزوهایمان مانعی پیش بیاید تا ما را نگه دارد.