هوش مصنوعی: اگر عشق تو موجب می‌شد که بر قلبم داغی از محبت بگذارند، آن داغ مانند انگشتری بود که مربوط به ملک سلیمان است و در دستم قرار داشت.

هوش مصنوعی: در این باغ نه گلی دیدم و نه توانستم راز غنچه را درک کنم. وقتی درد دلم برطرف شد، چشمانم به حیرت افتاد و در دستم چیزی بود.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌خبری، نتوانستم به طور صحیح به زوایای زندگی و وجود بپردازم. اما احساسی عمیق از ارتباط با معشوقم داشتم که مانند رشته‌ای در دستان من بود.

هوش مصنوعی: اگر هر چیزی که به من می‌رسید را می‌پذیرفتم و به آن راضی می‌شدم، در دستانم دنیایی از امکانات قرار می‌گرفت.

هوش مصنوعی: نگرانی و پشیمانی در دل من مانند زیبایی باغی شناخته شده است، چون آثار شبنم بر روی گل‌ها نشان از زخم‌هایی دارد که بر دستم نقش بسته‌اند.

هوش مصنوعی: هرچند زمان برای رشد و ترقی من لازم نیست، اما من همیشه چالش‌ها و سختی‌ها را در دست دارم.

هوش مصنوعی: به دنبال کسب روزی و معاش، زمانی که سختی‌های زندگی را دیدم، احساس کردم تمام مشکلات برایم آسان شده، انگار اگر نان در دستم بود، همه چیز راحت‌تر به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که در پی عبادتگاه‌ها و مکان‌های مقدس سرگردانم و نامه‌هایی که به روح و نفس من مربوط است، با عنوانی بی‌فایده در دست دارم.

هوش مصنوعی: دست من آینه‌ای بود که در آن، عبرت‌ها و حسرت‌های مردم دیده می‌شد و سادگی و زنگار دل، آن را در خود پنهان کرده بود.

هوش مصنوعی: در این مدت که تلاش من کافی نبوده است، بیدل همچنان در حال پرواز است و این لغزیدن پاهایم مثل مژگانم در دستانم می‌باشد.