هوش مصنوعی: دیر نمی‌شود که فرمان نجات من صادر شود؛ این موضوع در کاغذهای سوخته به عنوان سندی برای من ثبت شده است.

هوش مصنوعی: اثر باقی مانده از من همچون رطوبتی روی حباب است و آینه از دیدن این حالت من شرم دارد، چرا که به نوعی نشان‌دهنده مرگ و زندگی من است.

هوش مصنوعی: وجود تنها به خاطر تمایل و آرزو در حال چرخش است، مانند نفس که به شدت از حرکت‌هایم پشیمان است.

هوش مصنوعی: من چون نتوانستم از نم باران جبهه عبور کنم، از این رو، با یک قطره عرق، پل‌هایی بر روی جیحون و فرات ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: بخشیدن به نفس و سرنوشت، اقامت موقتی چه خیالی است؛ در حالی که در مسیر ثباتم، پرواز آغاز شده است.

هوش مصنوعی: با قلمی که در دست دارم، از درون خودم چیزی را به تصویر می‌کشم. در این فرآیند خلاقانه و دیوانه‌وار، انگار روحی ناشناخته در من به نواختن می‌پردازد و من دواتم را به کار می‌زنم.

هوش مصنوعی: وقتی مستی و سرخوشی به سراغم می‌آید، نمی‌دانم به کجا می‌روم. در این حالت، احساس می‌کنم که از خودم جدا شده‌ام و فقط پیمانه‌ای است که میزان بالاتر رفتن حالتم را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگز به دست نیاوردم تاثیر واقعی از درک دین، زیرا تمام توجه‌ام به خواسته‌های نفسانی‌ام و انجام عبادت‌هایم فراموش شده است.

هوش مصنوعی: من نیازی ندارم، اما مانند آیینه از حیرت، هر شکل و جلوه‌ای که به چشمانم می‌رسد، زکات و بخشش خود را می‌دهم.

هوش مصنوعی: سکوت من به این معنا نیست که از گفتن چیزی عاجز هستم یا سخن نمی‌گویم؛ بلکه این خاموشی به خاطر محبت و لطف توست که در دل من احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: نفس من محلی است که معنای عمیق و جذاب در آن شکل می‌گیرد، مانند سر و صدای بلندی که هنگام فرا رسیدن قیامت از کلمات به وجود می‌آید.