هوش مصنوعی: چشمانم پر از شگفتی است، از سر تا پا. ای خدا، لبم به نامی گشوده شده که همه چیز را تغییر داده است.

هوش مصنوعی: چرا همچنان از من که در حال و هوای پریشانی هستم سوال می‌کنی؟ دل من مانند جامی شکسته است که دیگر صدایی ندارد و لب‌هایم خاموشند.

هوش مصنوعی: حس آرزو و تمایل در من به شدت قوی است، اما در حالی که نتوانسته‌ام به آن برسیم، دل من همچنان به آرامش و سکوت خود پایبند است.

هوش مصنوعی: حیرت و شگفتی من به حدی رسیده که زمان در حال ساختن تصویر من از آینه است و من در این فرآیند به‌کلی گم شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی می‌توانی دنیا را مانند یک محیط فرض کنی و اگر بخواهی، می‌توانی آن را از قطره‌هایی که جمع می‌شود تفسیر کنی. اما در واقع، همین یک زخم کوچک از سینه‌ام تا لبم، تمام آن چیزی است که دارم.

هوش مصنوعی: به راحتی نمی‌توانم از پس تیغ تو برآیم، مگر اینکه زخم، از سر تا پایم را پر کند.

هوش مصنوعی: نگرانی من از جدایی به حدی است که گاه احساس می‌کنم اگر جداییمان طولانی شود، روح و جانم در خون بسوزد.

هوش مصنوعی: شور و شوقی که در دل دارم مانند آهنگ جرات و شهامت است، وگرنه چه کسی می‌تواند داستان پیوستن به عشق را بگوید و لب من چه دردی را به زبان آورد؟

هوش مصنوعی: مدتی است که سلامتی و آرامش در حسرت من به سر می‌برد و من در خیال خود فکر می‌کنم که با صحبت کردن آشنا هستم، اما از حقیقت دور هستم.

هوش مصنوعی: به جز صدای ریزش باران، صدای دیگری در آن نیست. مانند موجی که در آب پخش می‌شود، من هم از حیا و شرم چیزی نمی‌توانم بگویم.

هوش مصنوعی: کسی که در آغوش تو به خاک می‌افتد، لكي دیگر در برابر ناز و زیبایی‌ات است. آیا این اتفاق فقط از لابه‌لای پرده‌ برگ حنا بر لبان من خواهد گذشت؟

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر سکوت من، نشانه‌ای از عشق می‌گذارد و مانند ماه نو، امیدوارم که هیچ‌گاه کارم به دردسر نیفتد.

هوش مصنوعی: خمیازه نیز فرصتی از لذت زندگی است. ای خدا، وقتی که نسیم بهاری به لب‌هایم برساند، مانند گلی که درخشش دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو مردی توانا هستی و می‌خواهی به شکوه و عظمت دست یابی، باید بدان که زبان من که همچون دریا است، به سادگی به این موضوع پرداخته نمی‌شود.