هوش مصنوعی: هر جا که بروی، از طرف ما یاد و سلامی برای او برسان، زیرا دل ما به یاد او همیشه در حال ناله و درد است و به مکان دیگری رفته است.

هوش مصنوعی: امید نداشته باش که نفس ما به راحتی کنترل شود. لطفاً ما را به او برسانید قبل از اینکه خودمان به او برسیم.

هوش مصنوعی: دل آسمان در آخر ترجیح نداد که عزیز دل ما را بسوزاند؛ افسوس که این شیشه‌ای که به دست ماست، به سنگ سختی برخورد کرد.

هوش مصنوعی: تا کی باید فقط آرزو داشته باشم که بتوانم پرواز کنم، ای کاش مرا از این حالت بی‌سر و سامان و زیر بال خودت جدا نکنند؟

هوش مصنوعی: ما در آینه‌ی خود نمی‌دانستیم که چقدر زیبا جلوه می‌کنیم، و هیچ‌کس نمی‌تواند مانند ما پیدا شود.

هوش مصنوعی: آیینه بدون پوشش، نشانهٔ ثروت و زیبایی نیست. برهنگی و عریانی ما ناشی از پاک کردن پوشش و زینت‌هایمان است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر کسی قناعت و رضایت در دل داشته باشد، می‌تواند به گنجینه‌های ارزشمند دست یابد. در حقیقت، این فرد از آنچه دارد راضی است و این نگرش می‌تواند او را از ناملایمات زندگی دور کند. به عبارت دیگر، خوشبختی و آرامش درونی از درون انسان می‌جوشد و نه از برخورداری از دنیا و possessions.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس آینه را بر دیوار بی‌توجهی نمی‌پسندد؛ تو که از حال و احوال ما بی‌خبری، چرا از خودت بی‌خبر نیستی؟

هوش مصنوعی: دوری از تو چه خیالی است و چه جسارتی دارد؟ در این مسیر، حتی اگر صد مرحله از تو فاصله داشته باشیم، همچنان راهی طولانی در پیش داریم.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت نمی‌توان از این جشن و میهمانی دور شد، زیرا نمی‌توان به خلوت تو و جهانی که بیرون از ماست، دسترسی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: مدتی است که وفا و محبت همچنان در آزمون‌اند و ناز و نیاز بین ما برقرار است، نه اینکه تیغ عشق تو از دستم جدا شده باشد و نه اینکه سرم از تنم جدا شده باشد.

هوش مصنوعی: کسانی که تلاش می‌کنند، نمی‌توانند بگویند چه زمانی خوشبختی یا بدبختی به سراغشان می‌آید؛ شب و روز می‌توانند به خودشان وابسته باشند.