هوش مصنوعی: به خاطر محبت و دلسوزی مادر زمین، در اینجا به درد و رنج امید بپرداز، زیرا در این مکان، خون‌ها به چیزی تبدیل می‌شوند که به زندگی و شیر فراوانی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: پیش از آن‌که به خاک سپرده شوی، در ناامیدی باقی بمان. زیرا تلاش هر دو جهان در اینجا بی‌فایده خواهد بود و تنها مثل عرقی خواهد چکید.

هوش مصنوعی: هر قطره‌ای که به حرکت درمی‌آید، می‌تواند قدرت و نیرویی بی‌پایان به همراه داشته باشد و اگر همه ما یکپارچه و با قلبی واحد به تپش درآییم، می‌توانیم تغییرات عظیمی به وجود بیاوریم.

هوش مصنوعی: انتظارم آنقدر طولانی است که انگار از نبودن و ناامیدی به آتش کشیده شده‌ام. در اینجا، چشمانم در حسرت و آرزو روشن و شفاف است، مانند گلی که از خاکستر دوباره سر برآورده است.

هوش مصنوعی: گاهی در گوشم نوایی می‌پیچد که نشانه‌هایی از عدم و بی‌خود بودن دارد، به گونه‌ای که نمی‌توان به راحتی آن را شنید و درک کرد.

هوش مصنوعی: در این مکان پر از مشکلات، من مانند آیینه‌ای از اشک‌های یتیمان هستم و حتی در وضعیت ناتوانی نیز باید به دویدن ادامه دهم.

هوش مصنوعی: من دل دریایی دارم که مانند کبابی روی آتش حسرت می‌سوزد و هرجا که کسی در تنگنا و سختی باشد، دودی که از آتش دل من برمی‌خیزد آنجا را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: افرادی که به دنبال زیبایی و ظرافت هستند، اگر به دنبال محبت و توجه نباشند، دچار آشفتگی و مشکلات جدیدی خواهند شد. اگر در این مسیر، کسی ابرویش را به نشانه بی‌توجهی خم کند، ممکن است به آرامش و سکوتی در این فضا اشاره کند.

هوش مصنوعی: تپش‌های نفس نشان می‌دهد که تا زمانی که در پی شناخت خود هستی و تأثیری از خود به جا می‌گذاری، نمی‌توانی در اینجا آرامش بیابی.

هوش مصنوعی: آشیانه ما به قدری بلند است که بدون تلاش و کوشش، نمی‌توان به اینجا رسید و بال و پر را در این مسیر نشکست.