هوش مصنوعی: سال‌هاست که مانند نفس کشیدن، در حال گذران زندگی‌ام. از آرامش و آسایش من پرس‌وجو نکن، زیرا دل من حقیقتاً مانند یک آشیانه است.

هوش مصنوعی: در فضایی که اوج و فرودش باعث شگفتی است، من مانند موجی از خیال در حال حرکت هستم.

هوش مصنوعی: آه من مانند دودی است که از آتش برمی‌خیزد و هیچ زیبایی ندارد. دل من به شدت آتش گرفته و داغی آن در گره‌هایم حس می‌شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من فقط در حال تماشا و مشاهده خط غبار در آفتاب هستم و این تجربه برایم بی‌فایده نیست، زیرا این باعث می‌شود که زمانه و دوران خود را بشناسم.

هوش مصنوعی: حسد مانند نیشی است که به آرامش و وضعیت خوب من آسیب می‌زند، درست مانند مومی که در کندوی زنبورها شل و نرم شده است.

هوش مصنوعی: ای روزگار، دیگر از من ضربه و زحماتی را انتظار نداشته باش، زیرا دل من به اندازه کافی درد و رنج را تجربه کرده است و نفس‌های ناامیدم نشانه‌ای از این رنج‌هاست.

هوش مصنوعی: من از دل سوخته‌ام قطره‌های اشک را به درد و رنج زیاد جمع‌آوری می‌کنم، چون زندگی‌ام مانند شمعی است که به این آب و دانه‌ها وابسته است.

هوش مصنوعی: شرم و حیای من به خاطر زیبایی و صداقت روحیم، همچون خنده‌ای دلنشین جلوه‌گر می‌شود و مویی که از چشمان مغرورم به‌سوی شانه‌ام رها شده، به زیبایی آن افزوده است.

هوش مصنوعی: آن خواب شاد و پرنشاطی که در این مهمانی احساس می‌شود، با تأثیر خاصی که بر جهان دارد، به گونه‌ای است که گویی داستانی از زندگی‌ام را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: بی‌اختیار از خودم جدا می‌شوم و نمی‌دانم تا چه زمانی می‌توانم بر خواسته‌هایم کنترل داشته باشم؛ به نحوی که گویا نفس من مانند اسبی وحشی به پیش می‌تازد و من قدرت مهارش را ندارم.

هوش مصنوعی: خاک من به باد رفت، اما شوق و اشتیاقم برای سجده کردن در آن آستانه هرگز از بین نرفته است.

هوش مصنوعی: من به آرامش بیشتری می‌رسم، مانند آب که در دل سنگ‌هایش الماس دارد. پرواز می‌کنم و در کنار مشکلات و درونداد زندگی، بهانه‌هایم را رها می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نباید در فضای خصوصی عشق و وصال من دخالت کند. امیدوارم که هیچ گونه بی‌قراری و اضطرابی به حریم من نفوذ نکند.

هوش مصنوعی: من در حسرت و اندوهی گرفتار شده‌ام، زیرا خانه‌ام همچون چشمی در مسیر جاری یک سیل، به خطر افتاده و در معرض destruction قرار دارد.