هوش مصنوعی: از ساز کاروان ما که تنها صدای زنگ است، جز غبار عدم چیزی در پیش و پس آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از لذت‌های بهار عشق بهره‌ای نمی‌گیرد، چون همچون سحر، همه زیبایی‌ها و رنگ‌ها در قفس محبوس هستند.

هوش مصنوعی: از به دست آوردن علم و فضیلت پرهیز کن، زیرا در این دنیا که فقط دو روز است، اگر چه تمامی عشق به کمال به نظر می‌رسد، اما در واقع خواب و آرزو است.

هوش مصنوعی: مال دیگران چه ارزشی دارد، وقتی که ثروتمندان جهان در دریاهای طوفانی زندگی می‌کنند؟ آن‌ها مانند درخت خسی هستند که در برابر امواج زندگی آسیب‌پذیرند.

هوش مصنوعی: زندگی پر از حواشی و نگرانی است و ارزش ندارد که برای چیزی که در انتظارش هستیم، خود را درگیر کنیم. هیچ چیزی به اندازه لذت یک جام می که حال و هوای خاصی دارد، ارزشمند نیست.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای که تحمل و بردباری نشان داده می‌شود، عشق و محبت می‌تواند فرد را حتی در برابر تمام چالش‌های دنیا یکپارچه و هماهنگ کند.

هوش مصنوعی: به زحمت‌هایی که برای آخرت به وجود می‌آورید نروید و دنیا را با خواب و غفلت پشت سر نگذارید، زیرا در نهایت این‌ها فقط آرزوهایی بی‌ارزش هستند.

هوش مصنوعی: چند وقت می‌توان در حالتی که دلتنگی و ناراحتی است زندگی کرد؟ باید از زندگی‌ای که در آن نفس کشیدن به معنای سوختن و رنج کشیدن است، دوری کرد.

هوش مصنوعی: در وجود یک انسان پر از آرزو و حرص، چگونه ممکن است به یک مورچه قناعت کند؟ اگر به اطرافش بنگرد، حسرتی بزرگ شبیه به پرواز مگس را خواهد دید.