غزل شمارهٔ ۱۷
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۷ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
باسلام و سپاس از دست آورده های مثبت شما در عرصه ادب وشعر پارسی
در مصرع اول بیت ماقبل آخر کلمه باید برون باشد
وحشت آن استکه ناآمده از خود بروم
درست است
لوتفاً بیت اولرا معنیداد کونید!
جناب حبیب عزیز
در بیت اول به ستایش سکوت و لب فرو بستن و خاموشی و نفی پر حرفی و فخر فروشی اشاره دارد
مصرعِ اول بیت یکی مونده به آخر:
وحشت آن استکه ناآمده از خود برویم
بیت سوم، مصرعِ اول نباید "سیهبختی" باشد؟
فاصلهگذاریهایِ این شعر غلطِ بسیار دارد.
ممنون از زحمتهایِ شما
در مصرع اول از بیت سوم کلمه سیه درست است که به اشتباه سپه تایپ شده
حضرت ابوالمعانی بیدل این غزل را شامگاهی در پهلوی یک مقبره در سکوت سروده است. (در خموشی همه صلح است نه جنگ است اینجا) روح این شاعر زیبا شاد و جنت مکانش باد.
در ره عشق ز دل فکر سلامت خطر است
گر همه سنگ بود شیشه به چنگ است اینجا...
دل هرکس بتپد قافیه تنگ است اینجا:))