هوش مصنوعی: بهار دارای زیبایی‌ها و رنگ‌های خاصی است که فراتر از تصورات و خیالات ماست. این فصل به ما نمایشی از زیبایی‌هایی می‌دهد که حتی ممکن است در ذهن‌مان هم نمی‌گنجند.

هوش مصنوعی: برای مدتی کوتاه، مانند بوی گل که از داخل پیراهن بیرون می‌آید، چشمان آشنایی تو به اندازه‌ای دارد که بهار را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: کهکشان در زیر فشار و چرخش موج‌های توفان گل قرار دارد و بهار باید سبزه را از خواب غفلت بیدار کند.

هوش مصنوعی: در لذت‌های زندگی و شادی‌های جمعی غافل نشوید، چرا که بهار در عین زیبایی و خوشحالی خود، نشانه‌هایی از درد و غم را نیز با خود دارد.

هوش مصنوعی: به محض اینکه چشمت را باز کردی، رنگ و زیبایی از نگاه‌ها ناپدید شده است. بهار با نسیم صبح، دامنش را بر کمرش دارد.

هوش مصنوعی: در این دنیا که نابود شدنی است، نمی‌توان گلی را که زین هستی ناپایدار روئیده است، چید. اگر از صفحهٔ وجود ما آتش و شعلۀ عشق برافروخته شود، بهار و زیبایی به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که صبح با زیبایی و طراوت خود، شبیه به خزان است و در زمان گل دادن، چیزی جز شکستن و آسیب دیدن رنگ و احساسات ما وجود ندارد، حتی اگر بهار را تجربه کنیم.

هوش مصنوعی: ابر با ناله‌هایش نشان می‌دهد که همه زیبایی‌های این باغ تحت فشار و مشکلات قرار گرفته‌اند و بهار را در چشمانش حس می‌کند.

هوش مصنوعی: من از زیبایی گل و سنبل به شعر و نثر سعدی راضی هستم، زیرا این معانی در کتاب "گلستان" او بیشتر و غنی‌تر وجود دارد.

هوش مصنوعی: موهای من از حسرت زخم لبخندت به آرامی می‌لرزد. هر کس که به تو نگاه کند، به یاد بهار می‌افتد.

هوش مصنوعی: در این باغ، نه درخت سرو وجود دارد و نه شمشاد، و از یاد قامت او، دودی بر آسمان بهار پدید آمد.