هوش مصنوعی: تا چه زمانی در خیال وجودی نامعتبر خواهید بود؟ ای حباب، سر خود را بالا بگیرید و از این تخمک پر، برآیید.

هوش مصنوعی: چه حیف است از دلی که به خاطر افسون نفس خود دچار رنج می‌شود، در حالی که اسیر زنجیری است که هیچ ارزش و گوهری ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تلاشی که انجام می‌دهی، تو را به اوج نرساند و شعله‌ات را روشن نکند، بهتر است که خود را از شرّ این وضعیت رها کنی و آماده‌ی سفر به دنیایی بهتر شوی.

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که به خیال‌های بی‌اساس و بی‌ارزش توجه نکن و از آن‌ها دوری کن. بهتر است با چشم‌های بسته به دنیای بیرون نگاه کنی و از آنچه نداریم، فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: دنیا سامان و نظم خود را ندارد، پس برای قناعت خود به اندازه‌ای که نیاز است، از این دریای وسیع بهره ببر. مانند کسی که لب خشک دارد، باید تنها به مقدار نیازش از آب استفاده کند.

هوش مصنوعی: خودت را به گونه‌ای پرورش بده که مثل جیوه در آتش و روغن در آب شناور و مستقل باشی. این گونه از دنیای خوب و بد به دور بمان و فراتر از آن‌ها قرار بگیر.

هوش مصنوعی: پشت دو چیزی که آماده شده، بار بزرگی از سرکشی وجود دارد. زمان‌هایی که وقتی شرارت‌ها بروز می‌کند، خون از هم می‌ریزد و او بر می‌خیزد.

هوش مصنوعی: آهسته نفسی بکش که هنوز ناامید نشده‌ای. قبل از اینکه سنگی به سوی من پرتاب کنی، بهتر است شعله‌ای از خود نشان بدهی.

هوش مصنوعی: تازگی و روشنی تو به خاطر وجود شمع نیست؛ بلکه به دلیل آن است که می‌توانی با قوت و اراده، مشکلات و دردها را پشت سر بگذاری و زیبایی و شکوه را به زندگی خود برگردانی.

هوش مصنوعی: بهتر است به خودت فشار نیاوری و از فکر کردن به شکست و ناامیدی دست برداری، زیرا این افکار فقط مثل یک تار موی لطیف در خمیر زندگی‌ات هستند و تو از اصل موضوع بی‌خبری. پس تلاش کن تا از این نگرانی‌ها فاصله بگیری و به جلو پیش بروی.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویری از عشق و فداکاری اشاره می‌کند. او می‌گوید که حتی در میان خون، اثری از عشق شهید وجود دارد و از خاک تشنه می‌خواهد که زبان به سخن آورد و چیزی متفاوت بگوید. این بیان به نوعی از وضعیت‌های عمیق و دردناک عشق و از دست دادن می‌پردازد. شاعر شاید به دنبال این است که داستان‌ها و احساسات عشق شهیدان را زنده کند و به دیگران منتقل کند.

هوش مصنوعی: عشق و یاد تو در جان من مثل زخمی عمیق باقی مانده است. تا زمانی که زندگی دارم، باید به این زخم خود ادامه دهم و از درد آن احساس و خون بخورم.